De Nationale Opera had weer eens met enorme pech te maken. Op het veelbelovende programma stond Oedipus Rex van Igor Stravinksy uit 1927 met daarna een nieuwe compositie: Antigone van de jonge Canadese componist Samy Moussa. (meer…)
De Nationale Opera had weer eens met enorme pech te maken. Op het veelbelovende programma stond Oedipus Rex van Igor Stravinksy uit 1927 met daarna een nieuwe compositie: Antigone van de jonge Canadese componist Samy Moussa. (meer…)
Een rapsodie is een muziekstuk dat bestaat uit contrasterende gedeelten die toch een eenheid vormen. Rhapsody noemt het Belgische LOD muziektheater het nieuwe avondvullende muziekwerk van componist Frederik Neyrinck (1985), die sinds 2014 artist in residence is bij LOD en dat hij heeft gemaakt samen met acteur, auteur en regisseur Josse De Pauw (1952). (meer…)
Een enigszins verwarrende ervaring: in één week zag ik twee opera’s die sprekend en ook zingend op elkaar lijken: Richard Wagners Lohengrin uit 1850 bij De Nationale Opera en Das Wunder der Heliane uit 1927 van Erich Wolfgang Korngold bij de Nederlandse Reisopera. (meer…)
Hij speelde een thuiswedstrijd in Het Zonnehuis in Amsterdam-Noord, dat is waar. Ton Meijer is daar opgegroeid, in Tuindorp Oostzaan, vlakbij het Zonneplein, daar hoorde hij zijn eerste operamelodieën, in z’n eentje, bij z’n ouders op zolder en hij verloor er zijn onschuld. Nu is hij terug met drie jonge zangers, een dozijn musici en nog veel meer operamelodieën. (meer…)
Rachida, de hoofdpersoon van Rwina, is een balsturig meisje. Zoals actrice Hajar Fargan haar speelt, zit zij vooral stil en boos te kijken, praten wil ze liever niet. Fargan is heel overtuigend als het meisje dat één dag uit de gevangenis mag om op haar oude school te vertellen wat het is om jaren lang opgesloten te zijn en non-stop door mensen en camera’s bekeken te worden. Ik zou me kunnen voorstellen dat veel van de leerlingen voor wie ze dit stuk speelt denken dat het allemaal echt gebeurd is. (meer…)
De première van Klokgelui was op de koudste en gladste avond van het jaar in de Thomaskerk in Amsterdam-Zuid. Niet in de theaterzaal, maar in de kerkzaal, met gebruik van preekstoel, kerkorgel en verschillende andere muziekinstrumenten, voorop natuurlijk de mooie, warme altviool van Esther Apituley. (meer…)
Een kleine waarschuwing: deze recensie gaat van buiten naar binnen. Het is niet anders. Het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam heet tegenwoordig alleen maar ‘Muziekgebouw’. Raar, maar het is toch nog steeds het mooiste moderne theater van Amsterdam en, ja, het ligt aan, zelfs in het water van het IJ. (meer…)