In een verlichte rechthoek duiken dansers vol overgave op de grond en rollen één voor één door het beschenen speelvlak. Het is een continue wervelwind van rollende lichamen, begeleid door kabbelende pianomuziek. De dansers blijven zich in de rechthoek storten, schijnbaar moeiteloos. (meer…)
Een vrouw wiegt op handen en knieën heen en weer op een grote stapel zitzakken. Het achterdoek van het toneel wordt over haar heen gedrapeerd. Onder begeleiding van harde elektronische muziek en hevige lichtflitsen staat de vrouw op, waarna zij door een onzichtbare kracht wordt teruggeworpen op de kussens. (meer…)
Aan de buitenrand van het stadscentrum van Alkmaar, bij een industrieterrein met verschillende loodsen, lopen theaterbezoekers zoekend rond. Ze kijken uit naar het gele bouwbord met ‘Startlocatie Put’. Het is de charme van locatietheater, waar het Karavaan festival om bekend staat. (meer…)
Bij een loods op een industrieterrein aan de rand van het centrum van Alkmaar gaat een rolluik langzaam omhoog. De bezoekers van de voorstelling Maat/Bro staan in stilte te wachten. Binnen staan de eerstejaarsstudenten van de Mime Opleiding van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten de bezoekers uitdagend aan te kijken. (meer…)
Er staat een bankje op het toneel in de Schuur in Haarlem. Een vrouw zit daarop te wachten en kijkt het publiek ietwat verveeld aan. Zodra ze zich vooroverbuigt om de veters van haar rolschaats te strikken, klinkt er een swingende beat op. Ze komt vloeiend omhoog en glijdt met haar blik naar beneden gericht over de vloer. (meer…)
‘Er was eens en er was niet…’ Zo beginnen zigeunersprookjes, vertelt een jongen in bloemenshirt in de voorstelling Romáland. Hij laat aan de hand van het decor enkele clichés zien die balame (niet Romani) hebben over de Roma. De plastic stoel, het krot van plaatstaal en de gitaar. Hij pakt de gitaar op en zet vol overgave het prachtige ‘Romale, savale’ in. (meer…)
Zonlicht schijnt het bijna lege klaslokaal van Mees Kees binnen. De meester en Tobias zitten beiden aan een tafeltje en zingen over hun overleden vaders. ‘Ik mis je al mijn dagen. Er is zo weinig dat ik jou nog vragen wil. Dus ik stel gewoon mijn vragen, ook al blijft het daarna stil.’ (meer…)
Een podium met gladde vloer en een projectie van een grote klok op een blok in het midden van het toneel. 16.03 uur geeft deze aan. Muzikanten komen in witte jassen het podium op. Boven de klok verschijnen drie operazangers. Zo begint De theorie van alles, naar concept van Naomi van der Linden en Hanne van de Vrie, in Studio Boekman van Nationale Opera & Ballet. (meer…)
