Er hangt een activistisch sfeertje in Carré deze avond. Dat begint al met het voorprogramma. De Britse protestzangeres Grace Petrie brengt hierin onder meer een felle aanklacht tegen Donald Trump en een nummer over de verderfelijke effecten van het patriarchaat (‘And the images that fucked you / are a patriarchal structure’). (meer…)
Als een al geruime tijd overleden artiest een tribute-concert krijgt, dringt zich al gauw de vraag op hoe actueel zijn werk eigenlijk nog is. Bij de in 2006 gestorven zanger, tekstschrijver en componist Robert Long is het antwoord op die vraag tweevoudig, zo toont de voorstelling De dag dat ik Robert Long ontmoette. Ja, zijn liefdesliedjes ontroeren nog altijd dankzij hun originele invalshoeken en rake observaties, en zijn grote zorgen over het milieu (‘Toe maar jongens, de beuk erin’) hadden zo in de krant van vandaag gekund. Maar er zijn daarnaast ook een boel nummers die inmiddels nogal oubollig en truttig overkomen, zowel qua tekst als qua melodie. (meer…)
‘Voor kleinkunstenaars is hij “de lat” waaraan je moet voldoen om iets te betekenen. Zoals Usain Bolt dat in de atletiek is.’ Zo omschrijft Thomas Spijkerman, de voormalig artistiek leider van het eigenzinnige muziektheatergezelschap Circus Treurdier, Maarten van Roozendaal. Het is een treffende typering van de in 2013 op 51-jarige leeftijd overleden zanger en tekstschrijver. Vandaag verschijnt zijn biografie. (meer…)
Als pubermeisje zoenen met de skileraar van vijfentwintig, terwijl je ouders ernaast staan. Uit pure woede de vijftig fazanten van je vader doodmaken. Een relatie nemen met een hufter, en vervolgens zwanger raken van een andere hufter. Het zijn allemaal antwoorden op de vraag: wat is het ergste dat jij als puber je ouders hebt aangedaan? (meer…)
‘Ik babbel wel veel, maar ik zeg eigenlijk niks.’ Het is slechts een tussenzinnetje dat Thomas Acda ergens richting het einde van zijn voorstelling uitspreekt. Onbedoeld slaat de uitspraak echter wel de spijker op zijn kop. Motel is een muzikaal cabaretprogramma dat bestaat uit een bonte stoet aan observaties en verhalen, waarvan geen een echt beklijft.
Oudejaarsconferences: wie is er eigenlijk niet groot mee geworden? Het is een oer-Hollands genre, passend in het rijtje stroopwafels, Sinterklaas en de Deltawerken. Van alle beoefenaars van dit genre vormt Sjaak Bral (55) misschien wel de meest standvastige. Sinds 1996 heeft hij ieder jaar een oudejaarsconference gedaan, wat Vaarwel 2018 zijn drieëntwintigste op rij maakt. (meer…)
Geheel tegen haar eigen verwachting in, bereikte Soundos El Ahmadi in 2017 de finale van het tv-programma Expeditie Robinson. Wat ze daarvan heeft geleerd, zo vertelt ze in Niets te verliezen, is dat ze moet ophouden met zichzelf te onderschatten. Ze laat zich dan ook niet langer van de wijs brengen door de vele haat die haar publieke optredens oproepen. Soundos is een krachtige persoonlijkheid, wen er maar aan. (meer…)
‘Wij zijn de beste generatie fakers ooit’, zegt cabaretière Kirsten van Teijn (29) over zichzelf en haar leeftijdsgenoten. In haar derde voorstelling Nobel wil ze laten zien dat achter al die mooie Instagram-plaatjes vaak een boel leed en ellende verscholen gaat. Ze is zeker niet de eerste die dit punt wereldkundig maakt en daar wringt meteen de schoen. Van Teijn weet weinig nieuws of spannends toe te voegen aan het verhaal van de huidige alomtegenwoordigheid van schone schijn. (meer…)
In hun vierde cabaretprogramma als duo doen Remko Vrijdag en Martine Sandifort waar ze goed in zijn: sketches met absurde wendingen spelen, bevolkt door over-the-top personages. Waar dit in hun voorgaande shows nogal eens leidde tot een overschot aan meligheid, weten ze dat dit keer te voorkomen door de toevoeging van een sterke rode draad. Voorlopig voor altijd draait om het vastgelopen huwelijk van het artiestenkoppel Remko Vrijdag en Martine Sandifort, die zogenaamd niet alleen op het podium, maar ook privé een stel vormen. (meer…)
Kan een cabaretvoorstelling tegelijk persoonlijk en geëngageerd zijn, tegelijk energiek en kwetsbaar en tegelijk chaotisch en met een sterke rode draad? Ja, dat kan, zo bewijst Anne Neuteboom met haar tweede avondvullende show Kijk haar gaan. Het resultaat is fantastisch theater, waarbij je steeds weer verrast wordt en dus de hele avond op het puntje van je stoel blijft zitten. (meer…)
