Hoe zorg je ervoor dat je wordt geloofd? Het is de vraag die elke acteur zich stelt – los van de gekozen speelstijl, hoe ingeleefd of vervreemdend ook. Net zo goed is het de vraag van elke persoon die het slachtoffer werd van grensoverschrijdend gedrag. In Het Ego spelen twee vrouwen uitdrukkelijk een spel met artistieke geloofwaardigheid, om zo de maatschappelijke kwestie op de agenda te zetten. (meer…)
Van een prachtige duinpan komen ze naar beneden gestrompeld: de man in het nette hemd (Nick Deroo) en zijn schijnbaar levenloze kompaan (Tom de Ronde). Met It really hurts when your head hits the concrete brengt het tweemanscollectief DeRonde/Deroo een intrigerende mimevoorstelling over fysieke en amoureuze machtsverhoudingen. (meer…)
In 2019 namen Agnes Quackels en Barbara Van Lindt onder de noemer ‘artistiek en algemeen coördinator’ het gedeeld leiderschap van het Brusselse Kaaitheater op zich. Ze waren pioniers, een voorbeeld was er niet. In een reeks over nieuwe leiderschapsvormen sprak Theaterkrant Magazine met beiden. Hun aanpak heeft goed uitgepakt, al is gedeeld leiderschap geen standaardrecept voor succes.
Biedt Oerol Festival op Terschelling nog steeds ontwikkelingskansen aan nieuwe makers? Sinds het verdwijnen van Atelier Oerol bestaat daarover ongerustheid. Maar misschien is het tijd om het begrip ‘ontwikkeling’ te herdenken, want wat of wie ontwikkelen we eigenlijk? En hoe zichtbaar mag of moet dit proces worden? (meer…)
In ALAN the AI actor onderzoekt theatergroep De Eenzamen de complexe menselijke verhouding tot technologie op een concrete manier: door ons die aan den lijve te laten ondervinden. De vragen die ALAN stelt zijn urgent, al blijft de échte dreiging iets te veel op de achtergrond. (meer…)
In zijn Homo Deus (2015) beschrijft de Israelische auteur Yuval Harari hoe de sapiens, van wie hij in het voorafgaande boek de ontwikkelingsgeschiedenis schetste, zich in de nabije toekomst zal doorontwikkelen tot deus, tot god – onsterfelijk, regeneratief. (meer…)
We zien twee voetballers en een theatermaker. Of neen, we zien twee theatermakers en een voetballer. We zien één ster en twee niet-sterren. Of wacht, het zijn twee sterren en één niet-ster. We zien twee jonge acteurs van kleur, en één witte oudere acteur. Onzin: er staan gewoon drie spelers. (meer…)
Het Oerol Festival wil méér en minder impact tegelijk. Minder ecologische impact, dat is duidelijk: minder uitstoot, minder verstoring van de natuur op Terschelling. Tegelijkertijd streeft het naar een meer duurzame verbinding met de bezoekers – meer ervaringsimpact, zeg maar. Het zijn grote ambities. Hoe landt zo’n kolossale opdracht concreet op een van Nederlands populairste publieksfestivals? (meer…)
Regisseurs Naomi Velissariou en Floor Houwink ten Cate gingen aan de slag met Atropa, Tom Lanoyes nog steeds indrukwekkende tragediebewerking uit 2008. Ze voegden aan dit literaire hoogstandje iets belangrijks toe: lijf en harteklop. (meer…)
