Auteur: Emma Lesuis

Column Even Victor bellen 22 augustus 2022

Op Theater Aan Zee in het Belgische Oostende waren dit jaar de 450 vrijwilligers gastcurator. Toen ik daar een talkshow had, stond ik perplex van deze enthousiastelingen. De (vele professionele) technici, productieleiders, horecalieden sliepen vrijwillig in een tentje, werkten vrijwillig minstens zes uur per dag, kregen vrijwillig geen cent, maar er was dat feestje aan het eind waar iedereen (keihard) naartoe werkte. Vrijwilligerswerk of uitbuiting, ik zag het verschil niet. Maar het gekke was dat iedereen het ‘oké’ vond, want zo ging het altijd. En er was toch lekker eten?  (meer…)

TM artikel
Column De waarom-vraag 25 april 2022

In een snikhete synagoge in Paramaribo vroeg ik de mevrouw of ze wilde zitten tijdens het interview. De 70-plusser keek me beledigd aan alsof ik haar wegzette als bejaarde en zei ‘neen’. We bleven dus staan op het witte zand dat door heel de synagoge gestrooid was. Dat lag er voor de demping en in de hoop dat -mocht er brand uitbreken- het oude houten gebouw minder snel zou afbranden. Ik voelde het bloed uit mijn hoofd wegtrekken richting dat zand. Met de geluidsrecorder in mijn hand en de koptelefoon op, greep ik zelf maar naar een houten bankje. ‘Even zitten hoor.’  (meer…)

TM artikel
Column Oplichterssyndroom 3 januari 2022

‘Ik ben ziek. Het lukt me niet. Ik ga het niet doen.’ Het was weer zover; een creatief proces blokkeerde and this woman went nuts. De wet van Murphy bepaalde dat de verhuizing naar een niet-af huis samenviel met baby die tandjes kreeg en een voordracht die af moest. Tussen het uitzoeken van gordijnen (de hel) en het verschonen van luiers, probeerde ik ruimte te creëren in mijn hoofd. Want het moest goed zijn. Stel je voor; de afgang als het niet oké zou gaan. De schaamte. De algehele teleurstelling. Helaas kon ik het me allemaal heel goed voorstellen naarmate de deadline naderde, waardoor de nachten steeds korter werden. (meer…)

TM artikel
Column Schnabbels 28 juni 2021

‘Je bent gek’, zei mijn omgeving in koor. Voor het eerst weer aan het werk na een bevalling is een dingetje. Zeker als je eerder dan na acht weken aan de slag gaat. Toch nam ik, rusteloos als ik ben of door de bewijsdrang die ik heb, de uitdaging aan: een podcast over boeken. In eerste instantie zei ik dat ik geen tijd had, want er hangt om de paar uur een baby aan mijn tiet. Natuurlijk zei ik dat niet zo, maar ik dacht dat de redacteur dat wel zou snappen toen baby krijste op de achtergrond. ‘Maar je hoeft je niet voor te bereiden, het is heel simpel’, verzekerde ze mij. De klus viel weliswaar in mijn verlof, maar, beredeneerde ik, als ik een versnelcursus bekkenbodemspieren zou doen, moest het lukken. (meer…)

TM artikel
Theaterkrant