Alle reacties

Dag heren,
Met plezier vanmiddag jullie voorstelling Im weissen Rossl gezien in Zandvoort.
Leuk, originele invalshoek, maar helaas waren de teksten niet goed te verstaan, daardoor boet de voorstelling jammergenoeg aan kracht in.
Misschien een idee om hoofdmicrofoons te gebruiken.
Hartelijke groet,
Anna

vijf sterren? verdiend! ook wij stonden op 6 juli lang voor het hek te wachten en er werd zo hier en daar gemopperd; maar het wachten was de moeite waard vonden wij; inderdaad jammer dat het orkest en koor op band stond, maar er werd prachtig gezongen, gespeeld, geacteerd en gedanst in een sobere strakke regie, de tekst en de muziek vormden een spannend geheel en de setting, het decor en de verlichting maakten het helemaal af; wij hebben een geweldige avond gehad!

Vijf sterren?
Je staat als vee een half uur voor een hek te wachten, wat bijna al tot omkeren verleidt.
Gemopper was algemeen te horen.
Komt dan in een idyllische setting maar ziet vervolgens een soort stuk dat slecht zichtbaar is, onsamenhangend, dramatische slechte teksten heeft, danseressen zonder vloer en een orkest op band.
Regie? Welke regie?
En dat vijf sterren geven maakt geheel duidelijk dat het ons kent ons circuit het contact met publiek kwijt is. Een niemendalletje vatte een oudere dame het stuk samen. En dat was in de roos.

Werkelijk een wonderschone voorstelling! Alles klopt hier, de slotscène met de dansende Tadzio tegen de ondergaande zon is van buitenaardse schoonheid!

Hallo,

Ik lees, dat het netwerk zich gaat uitbreiden o.a. naar Tilburg.
Kun je me laten weten of dit al gerealiseerd is en zo ja hoe ik aan meer informatie kom over de activiteiten van dit netwerk.
Hartelijk dank.

Met vriendelijke groet,
Jos Peters

Hallo wim van der grijn,
Ontzettend om te lezen dat diane lensink overleden is.
Ik volgde jullie steeds via mail, krant ed.
En nu ook jullie zoon matteo.
Ik ken je nog van school in schoonhoven.
Groet ria van der klugt

geachte theaterkrant,
misschien een idee om uit te zoeken wat dit tot gevolg heeft voor het ‘loopbaanfonds’? er is daar nogal wat geld ingestopt door instellingen die aangesloten zijn bij NAPK. werknemers bij die instellingen kunnen een beroep doen op dit fonds voor financiële ondersteuning bij het ontwikkelen van hun carriëre binnen hun vakgebied; denk aan workshops, masterclasses, vervolgopleiding etc…
loopbaanfonds is te vinden op www.caotheater.nl
vriendelijke groet,
nanette edens

Ook ik vond Blauwbaard prachtig om te zien. Goede recensie. Wel 1 correctie: Judith is het 8e (en niet het 7e) slachtoffer van Blauwbaard.

Hele mooie intrigerende en verzorgde voorstelling, en wat een kostuums! een onvergetelijke oog- en oorstrlende ervaring, ga zo door, Holland Opera!

Heerlijk, zo mooi en bijzonder om te Zien!

ter aanvulling:
de dansende geesten van Blauwbaards vrouwen zijn danseressen van dansgezelschap de Stilte uit Breda in een choreografie van Jack Timmermans,
vriendelijke groet
Niek

Dat was van Compagnie Marius: http://www.marius.be/nl/p_tri.php
met dat leuke blauwe autootje op het toneel; inderdaad erg mooi locatietheater [en repertoiretoneel]

het lijkt wel of iedereen die al een vooroordeel over wagner had, moest worden overtuigd van het eigen gelijk: wat een visueel gedrocht, irritante regie en vooral aankleding, met kostuums van middeleeuwen via 19e eeuw tot aan de nazitijd! wat een fascist die wagner!

en waarom? wat was het idee daarachter? ik kon er niet achter komen. het leidt alleen maar af van de magistrale muziek.

niet kijken, slechts goed luisteren, de enige manier om in dit geval van (eventuele) vooroordelen af te komen.

Op Oerol de Spectaculaire voorstelling van Oostpool gezien.

Reactie: Gebrek aan inspiratie van de makers?
Het verhaal er achter wordt niet verweven met de voorstelling zelf, op deze wijze staan deze dus los van elkaar. Blamage en slechte reclame voor Oerol.
Ik ga nooit meer naar Boogartds en van der Sloot en roep iedereen op dit voorbeeld te volgen.
Vele gratis expedities hebben 80 keer meer inhoud en is meer moeite voor gedaan.
Joop Mulder moet toch wat beter opletten!

Ik ben bereid om mee te denken met de maker zoals bijv. De geweldige Nick Steur met zijn Freeze, waar ik veel mensen zag afhaken maar ik niet.

Oostpool gaat echter te ver, dit is het toppunt van de arrogantie van de makers!

Er wordt veel over gesproken maar niet op een positieve manier.

Niet bedankt!

Erik, jij hier? Wat leuk! En wat verfrissend om jouw ervaring bij deze voorstelling te lezen!

Ondanks de toewijding van de spelers zag ik een schaamteloze maar mislukte kopie van de voorstelling die ik 12 (?) jaar geleden zag van een Vlaams gezelschap. Inclusief de maaltijd.

Compleet met Erik Vos eens.

Goh…dat is interessant…Waarom is DUS dan überhaupt gered? Omdat het gezelschap te belangrijk is om te laten vallen of om alleen geld binnen te halen van OCW? (Of om nog meer geld rond te slingeren voor het instellen van commissies, dat kan natuurlijk ook.)

Beste Mensen,

Ik heb genoten van jullie voorstelling ‘Rabbit in the Headlight’
In een boeiende ruimte-die niet realistisch is maar suggesties doet- spelen vijf gedreven vrouwen hun spel.
Daarin lopen verbeelding en werkelijkheid voortdurend door elkaar. Helaas heeft de onervaren criticus Pieter R dit niet begrepen. Suggestie is niet: het invullen van wat de toeschouwer moet zien. Het is juist: ruimte verschaffen voor de verbeeldingskracht van het publiek.
Dat is wat plaats vindt in deze bijzondere voorstelling , die deels collage, deels happening lijkt te zijn, maar waar wel degelijk heel goed over is nagedacht.
De vijf vrouwen zijn na hun 4 jaar toneelopleiding in Maastricht een eigen weg opgegaan. In plaats van zich neer te leggen bij het fatale afbraak beleid van de cultuurminister, die juist jonge toneelmakers daarvan de dupe laat zijn, hebben ze zich verenigd. Niet op een manier waar ik het nogal eens moeilijk mee heb: door ‘met elkaar’ aan het werk te gaan, zelf teksten makend, elkaar regisserend, en geen kritische of meer ervaren toneelmakers toe te laten bij het scheppingsproces.
Integendeel. Een uitstekende tekstschrijver stelde hier een script samen en onder bijzonder inventieve leiding van regisseur Daria Bukvic is een heel eigen-wonderlijk inventieve- voorstelling opgebouwd. In een speelse mise en scène en geraffineerde timing ontstond een opvallende balans tussen realisme en stilering. Met soms grillige vervreemdingseffecten en cabareteske wendingen. Vijf verdwaalde fabrieksarbeiders, die tijdens het stompzinnige werk, hun dromen en obsessies vorm proberen te geven, een deels komische en tegelijkertijd macabere dans van verlangen. Klaar zijn ze bij Bouillabaisse nog lang niet: maar er zit lucht in hun spel, hun tekstbehandeling is helder en hun voorstelling is- zoals ze zelf aangeven- vooral gericht op mensen met weinig toneelervaring. Ik begrijp die wens, hoewel ik als oude rot genoten heb van het spel. Mogelijk behoort de bovengenoemde recensent( de enige die tot nu toe de voorstelling bezocht) tot de groep van onervaren toneelcritici en dat is te betreuren, want deze voorstelling vraagt om een criticus die zich verdiept heeft in de problematiek van de jonge generatie toneelmakers en zou op zijn minst respect moeten opbrengen voor de concentratie en het technisch vermogen van deze unieke groep.
Met de micro-samenleving die op het toneel zichtbaar wordt gemaakt, de humor en het fysieke vermogen waarmee de vijf vrouwen hun rol gestalte geven, verdienen ze bewondering. Ik heb mij geamuseerd en ik heb mij laten verassen. Ik wens dit vijftal en hun leiding een vruchtbare theaterreis toe.

Erik Vos

Een rommelige regie waarin bijna alle acteurs naar believen uit hun eigen trukendoos konden putten. Alleen de ondersteunende acteurs (Koolschijn!) respecteerden Tchechov en maakten duidelijk hoe het dagelijkse leven idealen in zijn greep krijgt en verfomfaait.