Alle reacties

Klopt helemaal! Bedankt voor het doorgeven; het is inmiddels aangepast.

Onze recensie van ‘De Wand’ in de Volkskrant was een gecombineerde recensie met nog een andere voorstelling die op Oerol te zien was. De voorstellingen hebben afzonderlijk sterren gekregen en De Wand heeft daarbij vier sterren gekregen i.p.v. drie.

Beste Diederik Ebbinge,
Bedankt voor uw reactie. Het is uiteraard niet mijn bedoeling geweest te spoilen; ik meende dat ik me dat ter illustratie wel kon permitteren. Voor het nog aankomende publiek: geen zorgen, er zitten nog tal van grappen en ontwikkelingen in de voorstelling die hier niet worden prijsgegeven.
Verder ben ik bekend met André van Duin, maar was de term ‘bandparodie’ volslagen langs me heen gegaan.
En recenseer ik nu ruim twee jaar met flinke regelmaat, onder andere op dit medium. Aan ieder te bepalen of dat lang of kort is.
Bedankt voor de vermakelijke voorstelling en veel succes ermee de komende weken!
Sander

Beste Sander Janssens, bedankt dat u geweest bent bij het Zomercabaret. Zo te lezen bent u het vak van recensent nog aan het leren. Eén tip, vertel niet letterlijk wat er allemaal gebeurt en geef geen grappen weg. Dat is jammer voor ons, de makers, maar ook voor het publiek dat nog moet komen. En, zoals in de bovenstaande reactie staat, zou het u wellicht helpen als u iets meer over ons mooie vak zou weten. Verder dank voor uw stuk. Met vriendelijke groet, Diederik Ebbinge

@Maud: Erg bedankt voor je reactie! Mooi om te horen dat in jouw geval de dramatiek wel op zijn plaats viel.

@Hilde: Het is ook een interessante lezing die je naar voren brengt, en als de allerlaatste scène van verbroedering via Voltaire er niet in had gezeten zou ik meer geneigd zijn je erin te volgen. Door dat slotakkoord valt de voorstelling echter wat mij betreft net te veel uit naar een omarming van die passieve romantiek in plaats van een problematisering ervan.

Bandparodie? Nooit van gehoord? Andre van Duin is er groot mee geworden. Ik had van uw recensent meer historisch theaterbesef mogen verwachten dacht ik.

Wat verdrietig. Anne Marie was een bevlogen, betrokken en sociale vrouw met scherpte en humor, het was stimulerend om met haar te werken. Wat een verlies.

Zeer bedankt voor je reactie Hilde! De fout wat betreft Isabelle is inmiddels rechtgezet.

Klopt helemaal! We hebben het aangepast.

“muziektheateropleiding van het DeLaMar”?
Wordt er niet ‘afdeling’ bedoeld?

Dag Marijn,
Volgens mij zat ik naast jou in de zaal. Bijzonder hoe wij heel verschillende dingen hebben waargenomen.
1) Het uitblijven van een conflict zag ik juist als een keus, niet als een te laten lopen kans. (Bovendien, door die verschillende stijlen en vormen naast elkaar te tonen, gaan ze toch als vanzelf met elkaar in gesprek, dat hoef je van mij niet uit te spelen). Voor mij toonde dit een groep mensen die zichzelf en de wereld probeert uit te drukken. Daarin is zij vrij en vooral vrijblijvend, in het vacuüm van het café en het land waar zij zich in bevond, en dát was voor mij het conflict. Een uitblijven van daadwerkelijk handelen. En zo je wil een (romantisch) probleem van elke kunstenaar in elke tijd. Het swingende en gelikte spel en idem zang versterkten dat. – Ik had die laatste scene juist nodig om dat gratuite te relativeren.
En 2) Ik zag de fantastische Isabelle Houdtzagers en niet Judith van den Berg.

Ab imo pectore
Avarus nisi cum moritur, nil recte facit

Ik had aanvankelijk ook moeite met het materiaal uit de negentiger jaren, maar tijdens de voorstelling die ik zag, niet de première, waren de acteurs niet super komisch, op Halina Reijn en af en toe Robert de Hoog na. Ik miste Allen zelf in de rol van Gabe. Dus de serieuze scène vond ik juist sterk, zeker toen The Smiths begonnen te zingen. En toen ik later las dat Allen de film als antwoord op ‘Scènes uit een huwelijk’ van Bergman had bedoeld, klopte het helemaal. Ik ging er echt melancholiek uit :-) Of Allen met die film heeft bereikt wat hij wilde weet ik niet meer. Moet ik hem nog een keer voor zien. Maar Stone wel! Ik blijf het een interessante regisseur vinden, ook al had ik halverwege de voorstelling mijn twijfels.

Triest…………..

Tsja Marijn, daarin verschillen we inderdaad van mening. Gelukkig zijn er in de wereldliteratuur genoeg toneelschrijvers te vinden die je punt ondergraven.

Overigens ben ik van mening dat op jouw definitie van regisseur eerder het predicaat “theatermaker” van toepassing is. Regisseren is namelijk ook gewoon een ambacht – in Londen genoeg voorbeelden van. Laat allemaal onverlet dat Stone naar mijn mening een zeer gave en interessante regie neer heeft gezet. Een puik voorbeeld van die ambacht.

En alle landelijke kranten zijn het daarin oneens, zie al die vier sterren.

@Timen: Ik denk dat we het over twee verschillende dingen hebben. In dit geval gaat het over een tekst van 24 jaar oud die voor een film geschreven is en dus ook in die vorm is gegoten. Bij Shakespeare zijn de teksten nog veel ouder en zijn ze ook al talloze malen as-is gespeeld. Als een schrijver een nieuwe tekst schrijft heb je gelijk, maar waarom zou je een oude tekst opnieuw opvoeren als je er niet je eigen draai aan kan geven? Natuurlijk is het het goed recht van de schrijver om zelf te bepalen in hoeverre hij dat toestaat – en vervolgens is het aan de regisseur om te bepalen of hij het stuk die beperkingen indachtig nog wel wil opvoeren.
Daarnaast is het natuurlijk zo dat ik veel meer geloof in het primaat van de regisseursvisie en jij veel meer in het primaat van de schrijver. Hoe dan ook is theater een collectief proces, dus als de schrijver zijn tekst a priori als heilig ziet en geen letter wil schrappen of aanpassen vind ik dat hij een ander vak moet zoeken.

“Als je het niet mag bewerken kan je heroverwegen of je het stuk wel wilt opvoeren, want waar blijft je zeggingskracht als regisseur dan?”

Je maakt toch hopelijk een grapje, Marijn? Misschien moet je eens met een paar toneelschrijvers om tafel gaan zitten. Als (levende) schrijver heb je alle recht om paal en perk te stellen aan de opvoering van je stuk – als je dat wilt. Kom zeg, het is niet (alleen) de regisseur die “zeggingskracht” aan een stuk geeft; waarom denk je potdorie dat het geschreven is?

Wat een oubollige kritiek. Op dit soort stukken zit ik niet te wachten. Willekeurige meningen geven is nog geen recensie