Alle reacties

Er is al zo veel en goed over geschreven. Als voorbeschouwing en in de vorm van een recensie. En dan komt theaterkrant een week later met deze “ik vind er ook nog wat van” losse flodders. Best gênant.

Gaan kijken hoor! Fantastische voorstelling!!

Je eerste st Nicolas avond bij Gerard en Garda zijn we blij na 36 jaar weer eens
Te ontmoeten.
Schuitemaker65@gmail.com

Hee Martijn,

Gina Miroula heeft dat punt in haar recensie in Het Parool wel besproken! Zie hier: https://www.parool.nl/kunst-media/recensie-branden-hoe-dader-en-slachtofferschap-verweven-kunnen-zijn~bb0c5de7/

Ik kan natuurlijk niet voor andere recensenten spreken, maar zal mijn eigen overwegingen beschrijven. Want ik wilde er zeker iets over schrijven in deze recensie, maar ik merkte dat ik mijn gedachten heel precies en volledig wilde opschrijven, waardoor het stuk te lang zou worden en te veel zou uitwaaieren. Ik achtte het het beste voor het artikel als ik het weg zou laten.

Maar ik kan hier wel kort nog mijn ideeën over de keuze voor Gorter geven: ze is inderdaad een goede actrice, maar ik vond haar niet helemaal geschikt voor deze rol. Het leek alsof ze een zekere sensitiviteit miste om zich echt in haar personage in te leven. Wat niet wil zeggen dat een witte vrouw nooit zo’n personage kan spelen, maar hier was het minder geslaagd.

Heel hartelijk dank voor de verduidelijking en de correctie. Heel fijn. Ik heb de tekst aangepast.

Wat een leuk verhaal! Dank!
Als u nog meer wilt weten over de schilder: bel mij gerust
Ruud van Helden
0 246 39 634

Een heel fijne recensie. Louter ter info: Vlaamse Gebarentaal en Nederlandse Gebarentaal zijn best wel verschillend. En (horende) tolken die tolken van en/of naar een gebarentaal zijn geen “doventolken”, maar bijv. tolken Nederlands -Vlaamse Gebarentaal of tolken Nederlands – Nederlandse Gebarentaal, of eventueel “gebarentaaltolken”. Er zijn wel “dove tolken” maar dat zijn dan dove personen die actief zijn als tolk. Excuus als dit belerend overkomt, het is niet als kritiek bedoeld.

Gisterenavond (20-11-2024) een prachtige uitvoering bijgewoond van Le Lacrime di Eros. Het was een verklanking en visualisering van de martelingen van de liefde. Ik had me voorbereid op een heftige vertoning na positieve en zeer negatieve recensies gelezen te hebben in de landelijke pers en online. De martelingen werden zeer gestileerd en esthetisch voltrokken. De ‘slachtoffers’ werden zachtmoedig behandeld door hun ‘folteraars’ en konden na hun beproeving direct weer opstaan en soms zingen. De handelingen botsten voor mij niet met de Renaissance muziek. Het literaire stijlmiddel oxymoron kwam wel bij me op. Er werd over het algemeen zeer goed gezongen en gespeeld. De niet echt grote stemmen kwamen redelijk goed over. Details uit de orkestbak gingen jammer genoeg vaak verloren. Het koor en de madrigalisten waren uitstekend alhoewel Raphaël Pichon en het koor het niet altijd eens waren over het tempo. Van een surround sound was op mijn plaats (rij 11, stoel 29) weinig te merken. Op één prachtig moment na. Aan het begin van Libro V (Venum in Parole) zingen vier vrouwen de goddelijke muziek van Monteverdi met de woorden ” Apprendete pietà, donne e donzelle!” (Toon toch medelijden, vrouwen en meisjes). Aan het einde van BOEK V wordt dit herhaald maar dan komen de klanken van grote hoogte. Een hemels moment. De voorstelling eindigt met een liefdesdood of zo U wilt een “suicide pact”. (De nummerplaten van de auto’s waren Nederlands). In de Monteverdi weken die de Nederlandse Opera organiseerde in de zeventiger jaren o.l.v. Nikolaus Harnoncourt en Gustav Leonhardt werd Monteverdis ballet Il Ballo delle Ingrate ook uitgevoerd maar dan in Renaissance kostuums en in een reconstructie van de danspassen uit die tijd. Het succes was gisterenavond groot. De zaal was zeer goed bezet maar niet uitverkocht. Er was weer flink met goedkope kaarten gestrooid, had ik de indruk.

Wat ik interessant vind is dat in geen van de recensies besproken wordt dat het anno 2024 op z’n minst opmerkelijk is dat er gekozen is om de hoofdrol van Nawal door een (geweldige) actrice met uitsluitend Nederlandse roots te laten spelen, terwijl binnen de context van de voorstelling er geen twijfel over bestaat dat dit personage – zij het ten dele – haar roots in het midden oosten heeft liggen.

Wat is hierin de overweging van de recensenten om dit ongemoeid te laten?

Bijzondere avond in de Stadsschouwburg in Groningen. Fijn dat Javier weer kan optreden. Wel gelachen maar ook verwarring. Ik hoop dat het echt goed gaat met deze man.

Ik ben het helemaal eens met de waardering die Anita Twaalfhoven hierboven voor de acteerprestatie van Anna Drijver uitspreekt. Maar waar zij en Marijn Lems in de NRC het nogal problematisch vonden dat het koloniale verhaal van de 17e eeuwse Maria van Aelst nauwelijks van enig kritisch commentaar wordt voorzien, vond ik dat juist erg goed.

Natuurlijk speelt het verhaal zich af in een wereld met normen en waarden die wij tegenwoordig compleet verwerpelijk vinden (en waarbij men in die tijd overigens ook al vaak de wenkbrauwen fronste). Maar doordat deze voorstelling zich vrijwel geheel beperkt tot de beleving van die ene vrouw, vind ik het juist een bijzonder geslaagde geschiedenisles. Nu eens even geen slimme terzijdes en onnodige uitweidingen over context waarmee de makers ons nadrukkelijk laten weten dat wij ons wel heel goed moeten realiseren dat het kolonialisme en de slavernij echt best wel heel erg verwerpelijk zijn. Alsjeblieft, bespaar mij die diepere betekenislagen waarmee ons nog eens een moreel lesje voor deze tijd wordt ingewreven – ik wil gewoon een goed geschreven monoloog, boeiend gespeeld door een uitstekende actrice, in een fraai vormgegeven en zonder opsmuk geregisseerde voorstelling.

En dat is precies wat Maxine Palit de Jongh, Anna Drijver en Olivier Diepenhorst hebben gemaakt. Ja, de tekst is rechttoe-rechtaan en vertelt op chronologische wijze het levensverhaal van een jonge witte vrouw die, gedirigeerd door de patriarchale mores van die tijd, als instrument van een 17e eeuwse omvolkingspolitiek in een ongewone koloniale setting belandde – inclusief de bedenkelijke keuzes die zij daar als handelaar en slavenhoudster maakte.

Nee, er is geen sterk dramatisch conflict, geen psychologische spanning tussen verschillende personages, er wordt geen complex karakter uitgediept en zoals gezegd, ook geen sociale of maatschappelijke misstand aan de orde gesteld. Er wordt gewoon een ongebruikelijke geschiedenis van een opmerkelijke 17e eeuwse vrouw verteld. Maar de manier waarop Anna Drijver de roman van Anneloes Timmerije op het toneel tot leven wekt, is werkelijk van grote klasse en alleen al voor die acteerprestatie moet iedere theaterliefhebber deze voorstelling beslist gaan zien. De impliciete geschiedenisles over de 17e eeuwse mores krijg je er dan gratis bij.

Ik ben naar deze musical geweest met mijn dochter van 16 voor een opdracht van school.
De dans en muziek is geweldig.
Het gevloek en gespot met Jezus daarentegen vreselijk.
Wie dat ook erg vind zou ik deze show niet aanraden.
Leeftijd vanaf 16 jaar is ook echt wel van toepassing!

Wat hebben wij enorm genoten van de musical. Echt prachtig, 1 nadeel wat een vreselijke stoelen zeg. Voor de prijs die je betaald voor deze musical is het erg jammer dat je zo ellendig zit. Neem een kussentje mee, veel mensen beginnen te draaien en heen en weer ta schuiven om die 2 uur vol te houden op deze stoelen.

recensie van Neil van der Linden

Vroege Barokklanken begeleiden liefde en dood op design pijnbanken

Ik ben niet rijk maar ook niet arm…kleine bijdrage? Hoe doe ik dat…

Moet niet verdwijnen!!!!!

Als bezoeker van vele tientallen musicals in de afgelopen decennia, waaronder vele in verschillende landen, heb ik hier naar een musical mogen kijken die bij mij qua waardering zeker in de top 10 staat. Echter de belabberde ‘zittingen’ op de bewegende tribunes zijn van dermate slechte kwaliteit, dat ik kan stellen dat ik in die 50 jaar dat ik de theaters bezoek, nog nooit op zulke slechte stoelen heb hoeven zitten. Deze gedrochten doen daarmee zoveel afbreuk aan het musical genot, dat het voor mij moeilijk was om met een goed gevoel over deze musical huiswaarts te keren.
Shame on you, meneer Verhulst!

Leuke musical, maar zeker geen topper. Stoeltjes lijken wel afkomstig van “De Gert en Samson” show voor kinderen. Ondanks de zitplaatsen met extra beenruimte, die wij hadden, is het bijna onmogelijk om hierop 2 uur aan een stuk te zitten. Dit grenst aan het schandalige. Misschien de volgende keer staanplaatsen zodat er nog meer tickets verkocht kunnen worden.

Het was adembenemend, zo intens en licht, ontroerend. Alles!

En de zaal was er stil van. Alsof het leven aan ons voorbij flitste.

Te gek voor woorden Opera zuid moet blijven !

Ik ben vanavond met mijn kleinzoon geweest in Middelburg geweldig ik heb zo genoten had het nodig om weer eens vreselijk te lachen wat geweldig.
Ik zit in een verdrietige tijd dus even vergeten super .
Dankjewel