Departing Landscapes is een nieuwe solo waarmee choreograaf Keren Levi sinds lange tijd weer zelf op het toneel staat. Tijdens de performance is de ruimte van het Veem House for Performance leeg en donker omlijst, behalve een wit oplichtende horizontale baan op het achterdoek.

In het eerste deel beweegt Levi zich vanaf het midden van die baan langzaam en loodrecht naar voren, terwijl zij verhaalt over het samenkomen op een begraafplaats. De steen op het graf van een familielid wordt geplaatst na een periode van 30 dagen rouw. Naasten als vader en broer worden gaandeweg geïntroduceerd, zonder al te veel details prijs te geven. Zo ontstaat een beeld van de situatie waarin en passant intimiteit en afstand tussen de familieleden worden geschetst. Vertellen gaat soms onverwacht over in zingen, wat lucht geeft aan het zware onderwerp.

Vlak voor het publiek beland, heeft de familie in haar verhaal zich verplaatst naar het appartement van de overledene. Levi mag er een aandenken uitzoeken. De witte doos die zij tot dan toe in haar handen droeg, wordt geopend. Door zich in de poses die zij op foto’s aannam te verplaatsen, schept zij een beeld van de overleden vrouw. Levi draagt een blouse met ruches, een hooggesloten broek en wit glimmende plateauzolen, verwijzingen naar de ijdelheid van de vrouw?

Dichtbij het publiek komt ook het kantelpunt tussen vertellen en bewegen, op deze plaats doet ze beide voordat dezelfde route in het laatste deel terug afgelegd wordt. Nu zwijgt ze en nemen haar lichaam en de bewegingen die ze maakt het over. Handen en armen buigen, in herhaalde sequenties. Er wordt afgetast, naar balans gezocht, uitgereikt om uiteindelijk bij het beginpunt te eindigen. De cirkel is rond.

Departing Landscapes is een intieme en integere performance en heeft een heldere opzet. Levi is een overtuigend beweger, subtiele details trekken meteen aandacht. Ze weet je ook moeiteloos mee te krijgen in haar verhaal, je ziet de beelden en landschappen die zij schetst. Dat maakt het spel met herinneringen, familiebanden, verlies en het besef van eindigheid invoelbaar.

Departing Landscapes was te zien tijdens het driedaagse evenement Polyphonic Songs, waar voornamelijk vrouwenstemmen klonken. Voorafgaand aan de voorstelling van Levi, presenteerde componiste Genevieve Murphy haar muziekperformance-installatie The One I Feed. Naast twee accordeonisten krijgt het publiek een actieve rol in het in beweging brengen van de installatie, waardoor een saamhorige sfeer ontstaat. Als hekkensluiter werd de solo 1: Songs van Nicole Beutler getoond, niet in de meest sterke uitvoering ditmaal. Het maakte de avond helaas ook onnodig lang.  

Tekening Noa Giniger, foto Eti Sternberg