In het hoofd van Thijs van de Meeberg is Thijs van de Meeberg een wereldverbeteraar. Een weldoener, een man die verbindt, een mens met een zuiver geweten en nobele intenties. In zijn hoofd is Thijs van de Meeberg, vooral nu hij alleen thuis is en de tijd heeft dat hoofd te leren begrijpen, ook een man die anderen zijn waarheden vertelt en het vingertje opheft.

Soms deelt Van de Meeberg iets uit dat hoofd en krijgt hij reactie. Tot zijn schrik. Dan weet hij het plots niet meer. Want dan is zijn veilige eenrichtingsverkeer verstoord, verdwijnt de woede en schikt hij zich. Anderen hebben ook waarheden, zelfs zijn saaie vader. Met wie hij een keer stevig zou moeten afrekenen, maar dan heeft zo’n man potverdorie óók een kant van het verhaal!

In het hoofd van de Brabantse cabaretier ontstond Kom nou maar gewoon, zijn tweede solo. Van de Meeberg lanceerde zich in 2015 tijdens het Leids Cabaret Festival als een grote belofte voor de toekomst. In zijn debuut Er mag gedanst worden deelde hij zijn doorgedraaide gedachten uitgebreid en in dat programma zaten nog wel wat ‘kinderziektes’. Onrust, haast, weinig lijn, te veel verhalen waarin we verdwaalden. Die heeft hij nu, onder regie van Pieter Bouwman en met hulp van Anemoon Langenhoff, beter onder controle gekregen.

Van de Meeberg is een aanstekelijk theatermaker, soepel bewegend en met een fijne mimiek. Een zelfverzekerde jongen die de aandacht direct vanaf het begin naar zich toetrekt en met veel flair en alertheid contact maakt met zijn publiek. Hij zoekt niet nadrukkelijk de lach met een grap. En dat hoeft in dit programma ook niet; hij plakt met zijn verhalen en terzijdes vanaf het begin een brede grijns op je gezicht, die er in anderhalf uur niet meer af hoeft.

Hij vertelt onder meer over zijn vriendin die voor drie maanden naar Rome is. Tijdens dat verblijf wil ze geen contact en een ‘open relatie’. Thijs besluit op een avond dat hij nu eens de ruimte heeft te ontdekken wie hij echt is als hij alleen is. Een wereldverbeteraar dus, die direct ook maar de bron van alle onrecht gaat aanpakken, de multinationals. Te beginnen met een vlammende brief aan de manager van de Albert Heijn in zijn buurt, over de milieuvervuilende effecten van het boodschappen doen. Maar als die manager hem uitnodigt om eens over concrete actie te komen praten, dan wordt het een ander verhaal.

Zijn geweten blijkt eigenlijk een vulgaire duivelse paling te zijn, zijn intenties vaak helemaal niet zo nobel als hij wil doen voorkomen. Als puntjes bij paaltjes moeten komen, raakt Van de Meeberg zichzelf kwijt en blijkt hij niet te weten wat hij vindt en welke gedachten waar zijn. En dan komt de zelfbenoemde verbeteraar niet meer weg met het te pas en te onpas citeren en verhaspelen van wijsheden van zijn voorbeeld-wereldverbeteraars als Mandela, Ghandi, Martin Luther King, Kennedy. Eén ervan kan hij echter op zichzelf betrekken en die zal hij prioriteit moeten geven. Alleen jammer dat die nou juist een beetje een dooddoener is nadat we anderhalf uur in zijn hoofd hebben rondgedwaald.

Foto: Annemieke van der Togt