Een eilandje van papieren op de vloer met een half ontrold zeil erboven vormt een open ruimte tussen koffers, kisten, tafels en stoelen. Op het eilandje staat Maureen Teeuwen als op een vlot, klaar voor de reis.

Het vlot is een solovoorstelling die Teeuwen maakte bij Maatschappij Discordia met herinneringen aan haar kindertijd. Ze gaat daarin terug naar de wereld tussen water en dijken waarin ze opgroeide. Een wereld waarin familie een overheersende rol speelt en de oorlog voor de volwassenen nog levendig aanwezige geschiedenis is. Vooral de oorlogsherinneringen van haar vader staan haar nog helder voor de geest.

Zij verhaalt van haar school, het clubje vriendjes waarvan ze de leider is en waarmee ze voetbalt of een zelfbedacht continent verovert. Sinterklaas en de amateurtoneelspelers in haar familie (haar vader, ooms) wekken al vroeg haar interesse in toneel.

Het is ook vader die haar het verschil tussen letterlijk en figuurlijk verklaart. Hij schept daarmee de ruimte voor haar verbeelding die in Het vlot leidt tot de  vergelijking van de conceptie met de invasie van Frankrijk. Winston Churchill begeleidt de gebeurtenis met enkele krijgshaftige citaten. De voorstelling bevat charmante observaties en soms poëtische beschrijvingen zoals die van de kikker die vóór haar in het maanlicht hoog opspringt wanneer ze ’s nachts in een euforische bui thuiskomt.

Niet alle herinneringen zijn even treffend. Ze zijn persoonlijk en als zodanig bijzonder, maar vaak ook heel herkenbaar. Wanneer ze tegen het einde op hun plek vallen, wordt hun weloverwogen samenhang zichtbaar. Maar Teeuwen lijkt nog wel te zoeken naar de juiste spanningsboog voor haar vele materiaal. Ze doet heel nadenkend, aarzelend soms, haar verhaal.

Door dat bedachtzame tempo en de lengte weet de voorstelling niet voortdurend te boeien. Dat neemt niet weg dat Maureen Teeuwen met Het vlot een innemende voorstelling heeft gemaakt die nog aan overtuigingskracht kan winnen.

(Het vlot – Maureen Teeuwen foto: Jan Joris Lamers)