Je gaat niet naar Judeska in de tbs-kliniek omdat je graag meer over gesloten inrichtingen wil horen. Het is natuurlijk Judeska, het alter-ego van Jandino Asporaat, die volle zalen trekt. Dat maakt en breekt deze voorstelling. Asporaat is een gevatte komiek die moeiteloos zijn publiek bespeelt, maar het verhaal dat om hem heen is gebouwd, is flinterdun.

Judeska moet voor de rechter verschijnen, en wordt naar een tbs-kliniek gestuurd. Eenmaal daar waant ze zich in een hotel, maar niks is minder waar. De slaapkamer heeft niet eens een tweepersoonsbed voor nachtelijke avonturen, ze moet naar verplichte groepssessies en natuurlijk kan ze niet zomaar naar buiten. Van haar nieuwe huisgenoten wordt ze ook niet blij. De schizofrene Erik-Jan worstelt met zijn twee persoonlijkheden, kamergenoot Annelot maakt flauwe grappen en de zuster wil subsidie in eigen zak steken. Tot overmaat van ramp zit ze opgescheept met haar aanbidder Kofi, terwijl ze zelf meer oog heeft voor de sixpack van de dokter.

En daar is alles wel mee gezegd. In de bijna tweeënhalf uur dat deze show duurt, maakt geen van de personages een ontwikkeling door en is er van een plot nauwelijks sprake. De zuster hoopt op subsidie van een inspecteur, die ze vervolgens op haar eigen rekening wil storten, maar echt belangrijk of spannend wordt dat niet. Zonder duidelijke spanningsboog zouden de sketches, improvisaties en zangsolo’s in deze voorstelling nog uren door kunnen gaan, totdat de rechter er uiteindelijk een eind aan breidt. Judeska in de tbs-kliniek is vooral een excuus om de immens populaire Judeska op het toneel te zetten en een spervuur van grappen op het publiek af te vuren.

Niet zonder succes, overigens. Zelden heb ik zulk hard buldergelach gehoord als in het uitverkochte Theater Zuidplein. Je kan zeggen dat Judeska en Kofi verschillende raciale stereotypes bevestigen, of dat grappen over groepsverkrachting of seks tussen twee mannen hopeloos achterhaald zijn. Dat is allemaal waar, maar daar lijkt dit publiek zich niet aan te storen. Een avondje Judeska is een avondje uitbundig lachen zonder veel na te denken. Het is een feestje, en daar is niks mis mee. Asporaat weet dit, en schmiert er op los. Scènes worden onderbroken als laatkomers naar hun stoelen schuifelen of tegenspelers net iets anders zeggen dan de vorige avond. Spelers schieten geregeld in de slappe lach en moeten opnieuw beginnen. Het toneelstuk zelf is niet zo belangrijk, lijkt de boodschap. Zolang het publiek maar lacht, is alles geoorloofd.

Toch zou je deze groep een goede schrijver toewensen. Of een regisseur die de chaos van deze voorstelling nog een beetje in kan dammen. Zonder duidelijke regie en naast het manische tempo van Judeska lijken de acteurs dikwijls wat verloren. Alleen Alpha Oumar Barry als oudgediende Kofi en Thomas Hengeveld als Erik-Jan blijven overeind en weten op eigen kracht te vermaken. Hopelijk zijn ze weer van de partij in de sequel die Judeska nu al aankondigt. En hopelijk zien we dan wel een goed geschreven verhaal.