‘Hmphsh!’ Het is moeilijk te benaderen wat Rutger Kroon precies uitblaast, maar zijn hele personage zit erin. Desinteresse, achterdocht en ondertussen bedelen om aandacht bij zijn maatje tegen-wil-en-dank. Ellen Goemans op haar beurt hoeft alleen maar te zitten met haar handen breed op de knieën van haar glimmend zwarte Adidas trainingspak om één brok onverzettelijke […]
In de reeks voorstellingen die Monk uitbrengt onder de naam SoyBomb is De conformisten de vierde. Trefwoorden: trash, tegencultuur, meelopers, underdogs, antihelden. In De conformisten zijn het vier net-niet-BN’ers die om vage redenen gevraagd zijn deel te nemen aan een al even vaag reality-programma. Een en ander speelt zich af in een modern suburbia.
De voorstelling begint met de schier eindeloze introductie van de personages: een Turkse zangeres, een tv-presentatrice, een duo dat een dagelijkse satirische tv-show maakt. In de loop van de voorstelling ontpopt de presentatrice zich tot de twijfelende groen-linkser en maakt de zangeres een wonderbaarlijke transformatie door van een niet zo snugger meisje naar een niet-lullen-maar-poetsen type. Ondertussen blijft ze wel voortdurend, zonder ogenschijnlijke noodzaak, haar borsten herschikken. Het mannelijke duo bestaat uit de goedgebekte Rick Paul, het vleesgeworden maniertjesmannetje, en Raoul, een typische onderknuppel. Hij meent nog even de aangever te zijn maar dat is teveel eer: ‘complementair’ is het woord. Oftewel: de pispaal.
In het begin draaien ze vooral om de hete brij heen: hun redenen om deel te nemen aan deze realityshow, hun verwachtingen, hun opvattinkjes over van alles en niets. Aanvankelijk steelt de cynische Rick Paul de show maar zijn maniertjes worden alras dodelijk vermoeiend.
In zijn almachtige wijsheid heeft de producent van de show bedacht dat de vier de tweede dag hun bastion moeten verlaten en er als een soort cliniclowns op uit moeten trekken om allochtone ettertjes te vermaken. ’s Avonds moeten ze op rapport. Ze krijgen er genadeloos van langs. Alleen Evrim scoort een negen. Waarom? We zullen het niet weten. Omdat ze zich niet in haar kont liet knijpen? Als er later drogerende middelen in het spel komen gaat het mis. Raoul draait door.
Het komt, het gaat, het babbelt, het heeft geen enkele traceerbare betekenis allemaal. Het zal toch niet zo zijn dat Monk/Soybomb met de titel verwijst naar Bertolucci’s film over de man die met alle ideologische winden meewaait? Want dan overspelen ze hun hand wel heel erg.
(foto: Sanne Peper)