De nieuwste grote zaal-opera van Miranda Lakerveld is, na het succesvolle Turan Dokht uit 2019, opnieuw een pareltje van culturele meerstemmigheid en dramaturgische gelaagdheid, die alvast alle verwachtingen bij het publiek in Podium Mozaïek overtreft. (meer…)
De liedjes zijn het hoogtepunt van de musical Buiten de grenzen. Goed gemaakt! En goed gezongen door een jonge talentvolle cast. Drie voorstellingen in een kleine zaal, drie keer uitverkocht, drie keer applaus. Dat smaakt zeker naar mee.
Aan talent dus geen gebrek. Elk van de zeven spelers kreeg een uitgesproken karakter waarmee hij of zij zich staande moet houden in Categoria. Categoria is de nieuwe wereldorde waarin iedereen adequaat in een hokje wordt ingedeeld, in een wijk met soortgenoten moet wonen en waar kinderen binnen de lijntje moeten kleuren. Waarin vervolgens de hokjes gaan benauwen, waarin iedereen eigenlijk ongelukkig is, maar waar de ijzeren First Lady Claudette Compartiment, een prachtige leading rol voor Claudia Neeft, de wind eronder heeft.
Het verhaal is wat voorspelbaar, maar gaat lekker snel en laat ruimte voor een romantisch uitstapje waarin de ‘mentally retarded’ yuppenzoon Claude en de Poolse werkster Angelina overtuigend over hun prille verliefdheid zingen. Ook de dilemma’s van de verschillende karakters, de Poolse Werkster en de Yuppenzoon dus, de Nerd, de Yup, de Zweefteef en de Homo/Dragqueen, allemaal krijgen ze een plekje en een prachtig lied. Iedereen mag schitteren. Er is een open doekje voor de nerdy Claudillia Compartiment – gespeeld en gezongen door Stacey Krens – die vanonder de verstikkende vleugels van haar autoritaire moeder van een lelijk eendje in een, tsja, een zangeres verandert.
De weinige aandacht voor de decors en rekwisieten, wordt gecompenseerd door die voor de kostuums. Een verrukkelijke vondst is om de Poolse werkster Angelina, een mooie rol van Sabina Linschoten, in schitterende Poolse klederdracht te steken. De verkiezingstournee van de te kiezen burgemeester van Categoria wordt ondersteund door een groepje American style dansmariekes die met hun glimlach iedereen verleiden op de juiste kandidaat te stemmen. Hun dansjes zijn leuk bedacht, perfect uitgevoerd en helemaal synchroon.
Schrijver en regisseur Jean-Paul Duijst-Bergervoet maakte zijn verhaal om alle spelers te laten schitteren en het publiek een feel-good-einde te geven. Zijn regie steunt op de inzet en het vakmanschap van alle spelers en niet in de laatste plaats op dat van componist Jacob de Groot. Aime Fray hielp met het arrangeren van de liedjes en de prachtig gezongen akkoorden.
Samen maakten ze een nieuwe musical uit de oude doos. De grenzen van het genre worden gerespecteerd en nergens overschreden. Er mag dan misschien wel een personage in voorkomen met een ‘intersekse conditie’, dat weigert zich in te laten delen als man of vrouw, dit is dan ook meteen de enige ‘actuele’ inbreng. Het internet is nog niet uitgevonden in Categoria. Verkiezingen worden nog steeds gewonnen door langs de deur te canvassen en communiqués worden op de radio bekendgemaakt. Gelukkig komt het vakmanschap van de makers ook uit die oude doos.
Foto: Dennis Philippi
Genoten van de voorstelling. Goed verhaal dat men laat nadenken maar wel met een knipoog. Goede stemmen zongen leuke en soms ontroerende liedjes. Proficiat!!!