Afgezien van een paar dansstukken voor Dansgroep Amsterdam, Introdans en Scapino Ballet, opereert het choreografenduo Uri Ivgi en Johan Greben vooral in het buitenland. Onder de vlag van Leeuwarden-Fryslân 2018 zijn ze nu voor het eerst in de gelegenheid gesteld een avondvullende productie in Nederland te maken. Een aardige bijkomstigheid is dat het de in Leeuwarden getogen Greben terugbrengt naar de plaats waar hij als jongetje zijn eerste danspasjes maakte.

Voor het eerst presenteert het duo zich als gezelschap, opererend onder hun beider namen. Dat toont hun ambitie. Na jaren van omzwervingen is de sterke behoefte ontstaan te settelen. In Nederland hopen ze een warm onderdak te vinden. In het tamelijk volle danslandschap zal dat geen sinecure worden. Er hangt dus nogal wat af van de ontvangst van hun gezelschapsdebuut, de voorstelling We Are In Trouble.

Het nomadenbestaan lijkt het hoofdthema van de voorstelling en gezien de titel is dat niet de zelfgekozen versie daarvan. Eerder verwijst het naar het leven van vluchtelingen, mensen die door andermans toedoen verjaagd zijn van huis en haard.

We zien een groep van acht mensen die tot elkaar veroordeeld zijn, om wat voor reden dan ook. In het begin van de voorstelling heerst er nog pais en vree. Terwijl het zaallicht aan is, zien we ze met veel aandacht kledingstukken neervlijen op een reeds bezaaide vloer.  Dat gaat goed, totdat er een conflict ontstaat. Kledingstukken blijken verknoopt en de liefdevolle omgang met de kleding ontaardt in een strijd. Even nog vermoed je een spel als de dansers gaan trekken en sjorren aan de truitjes en broeken, maar de agressieve blikken verraden de ernst.

Het betekent het eind van hun kalme, bijkans routineuze bestaan. De keurig opgetaste stapeltjes kledij worden plunjezakken, in de muziek nemen percussie, trommels en elektronica het over van de sferische klanken en in de choreografie nemen ritmisch, groepsgewijs lopen en rennen het over van de bedaarde kalmte.

Dat jachtige domineert vanaf dan de hele voorstelling. Ondersteund door een strakke pulse dendert het door, slechts af en toe onderbroken door scènes waaruit vooral wanhoop en smart sijpelt. We zien lichamen die inkrimpen en handen die ten hemel worden geheven. In tableaux vivants worden die gevoelens van ellende en onmacht nog eens extra onderstreept.

Nee, een vrolijk stemmende dansvoorstelling is We Are In Trouble niet. Zelfs in het prachtig verstilde eind, met indrukwekkende koorzang, overheerst eerder de weemoed dan de verlossing. Maar het sterke ensemble drukt ons wel keihard met de neus op de feiten van het treurige vluchtelingenbestaan. Veel ruimte voor individuele expressie is hen door de choreografen niet gegund, maar dat is gezien het onderwerp niet zo gek. Als collectief zetten de veelal jonge dansers daar een prachtige eenheid tegenover.

Het is Ivi&Greben van harte gegund een plekje in Nederland te veroveren. Op basis van hun lange staat van dienst en deze overtuigende voorstelling verdienen ze dat zeker. Gezien de speellijst van We Are In Trouble hebben de schouwburgen er in ieder geval vertrouwen in.

Foto: Robert Benschop