Er is iets bizars gebeurd: Jo nam een hap van een appel en zijn tand bleef erin zitten. En alsof dat nog niet erg genoeg was, begon zijn moeder vervolgens te juichen: ‘Je begint volwassen te worden!’ Maar wat houdt dat eigenlijk in, volwassen worden? Is dat eigenlijk wel iets om naar uit te kijken? (meer…)
Regisseur Laura van Hal maakt naam met een nieuwe vorm van circus, waarin zij acrobatiek, jongleren en clownstechniek met dans en theater vermengt. In haar tweede voorstelling Lef! (6+) draait het om acrobatiek, stoere mannen, rivaliteit en gevaarlijke trucs.
In een nostalgisch ingerichte gymzaal oefenen twee duo’s hun acrobatische hoogstandjes. De vrouwen klimmen op de schouders van de mannen en staan vervolgens met hun voeten op de handen van hun partner. Ze werken rustig hun repertoire af, totdat de komst van een onbekende man met rugzak hun training én routine onderbreekt.
Van Hals eerste jeugdtheatervoorstelling Vlieg op! (4+) ging over wie de beste, slimste, sterkste of dapperste was. De titel Lef! verwijst volgens het persbericht naar het opzoeken van gevaar en het overwinnen van angsten. De acrobaten halen dan ook gevaarlijke toeren uit waarmee ze af en toe écht op het randje balanceren.
Maar de voorstelling draait vooral om rivaliteit. De twee mannen zien de nieuweling als een bedreiging en starten een acrobatisch steekspel. Ze laten hem struikelen, slingeren hem rond, tillen hem op en laten hem dan plotseling weer vallen in expres mislukte trucs.
De twee vrouwelijke acrobaten vinden hem juist heel leuk, wat vooral komt door de act waarin hij op het nummer ‘Eternal Flame’ van The Bangles de spieren van zijn borstkas in de maat laat meebewegen. Met als hoogtepunt het op en neer kloppende hart bij de zin ‘Do you feel my heart beating?’ De vrouwen dansen en springen enthousiast om hem heen. De jaloezie brengt een van de mannen zover dat hij als een op hol geslagen bodybuilder vervaarlijk met een houten bank zwaait.
Het zijn grappige en, vooral voor aanwezige kinderen, herkenbare scènes. Toch wordt dit verhaal niet verder uitgewerkt en blijft de voorstelling hangen in acrobatiek en machtsspelletjes. Technisch dwingen de acts wel bewondering af, met torens van drie mensen hoog en mooie salto’s door de lucht.
De vormgeving van de gymzaal doet denken aan de jaren vijftig van de vorige eeuw, met prachtige houten attributen, grote ballen, kegels en ringen. De degelijke korte broeken en ruime shirts van de acrobaten passen daar goed bij. De muziek varieert van een stevige housebeat tot melodieus pianospel en de acrobaten bewegen daarin mee. Mooi is de slotscène op het pianospel, waarin de vijf uiteindelijk een hechte groep vormen en een dansante kettingreactie van trucs laten zien.
Foto: Kamerich & Budwilowitz / EYES2