Voordat zijn nieuwe voorstelling Becoming begint, geeft choreograaf en toekomstig artistiek leider van het nieuwe Dance Theatre Heidelberg Iván Pérez een inleiding. Pérez vertrekt daarbij vanuit de oorsprong van zijn werk, het lichaam in beweging. In een klein clubje gaan bezoekers de speelvloer op. Met eenvoudige instructies maakt Pérez hen bewust van de belichaamde ervaring door op noties als warmte, nabijheid en oogcontact te wijzen. Het geeft zeker een andere ingang als even later de voorstelling begint.

In de zaal van de Toneelacademie Maastricht lopen twee trappen naar het midden achter op de vloer. Op een van die trappen zitten de drie dansers. Heel langzaam zakken hun hoofden zijwaarts en komen zij op handen en knieën naar beneden. Vanaf dan blijven de drie verbonden.

Gedurende Festival de Nederlandse Dansdagen is een duidelijke tendens zichtbaar van jonge makers die ieder een heel andere invulling geven aan het begrip traagheid. De behoefte om pas op de plaats te maken in deze tijd of tegenwicht te geven aan razendsnelle technologische of maatschappelijke ontwikkelingen is sterk. Ook Becoming begint met een opvallende traagheid. Pas gaandeweg verandert het tempo en wordt de aanvankelijk symbiotische relatie van het trio aan andere krachten blootgesteld.

Tijdens Becoming maken Christopher Tandy, Wei-yun Chen en Majon van der Schot samen een reis over het toneel waarbij zij in een doorgaande beweging hun lichamen wentelen, over elkaar heen kruipen of onder elkaars armen doorgaan. Het fysieke contact wordt nergens onderbroken, als ze een keten vormen door hun handen te verstrengelen, houden zij hun hoofden dicht tegen elkaar aan. Niet alleen de onderlinge samenhang is continu aan verandering onderhevig, ook de spanning en energie waarmee de ontwikkelingen zich voltrekken krijgen gaandeweg telkens een ander karakter. Aan de zijkant van het toneel zit Rutger Zuydervelt met voor zich op tafel een enorme kluwen van snoeren en een mengpaneel. Ter plaatse creëert hij een geluidscompositie van electronica en soms een live opgenomen geluid. Verder is het toneel leeg.

Met Becoming maakte Pérez een heldere choreografie waarin de nauwe relaties tussen de dansers op de vloer geen enkele belemmering vormen om de toeschouwers dichtbij te laten komen. De concentratie en intimiteit op het toneel vinden hun weg moeiteloos naar de tribune.

Foto: Alwin Poiana