Dat is het aantrekkelijke van het Nieuwe Circus, dat je op het verkeerde been wordt gezet zonder dat er een act aan te pas komt. Zo begon de voorstelling Cirkopolis, waarmee de vierde editie van festival Circo Circolo opende, als een reguliere mimevoorstelling.

Een speler komt op, neemt plaats achter een bureau waarop twee hoge stapels papier de aandacht trekken. Hij goochelt wat met de stapels, haalt een grapje uit met een prop en een prullenbak en ziet een ogenschijnlijk onbenullig knipselwerkje op de achterwand uitvergroot tot een enorme stad, een metropool.

Die metropool vormt het decor voor een twaalftal figuren die met regenjas en hoed op grijze kantoormuizen lijken, verdwaald tussen wolkenkrabbers die bestaan uit opgeblazen ladekasten. Pas als met dit bewegingstheater de voorstelling haar opening heeft gekregen, leggen de spelers hun hoogtevrees af en ontpoppen zij zich een voor een tot volleerde acrobaten.

Ze maken deel uit van het Canadese Cirque Éloize, dat vier jaar geleden op Circo Circolo opviel met de voorstelling Rain. Het gezelschap bestaat uit artiesten van verschillende nationaliteiten die enkele jaren geleden afstudeerden aan de Nationale Circusschool in Montréal.

Het is een prachtig troupe met grote kwaliteiten op alle onderdelen die het Nieuwe Circus het succes brengen waarop het inmiddels aanspraak kan maken. Waarbij overigens nog steeds het oude adagium geldt dat twee salto’s beter zijn dan een. Want dat is wat je opvalt bij het genieten van deze avond: ze wordt gepresenteerd in een doorlopend geheel, als een vorm van theater, maar daarbinnen vinden klassieke circusacts hun plek als hoogstandjes waar de toeschouwer keer op keer applaus voor over heeft. De mensen op de rij achter me vielen nog steeds hoorbaar van de ene verbazing in de andere, de ‘oh’s’ en ‘ah’s’ waren niet van de lucht.

En terecht want wat een 22-jarige acrobate met een grote hoepel uithaalde was zowel indrukwekkend als poëtisch (mede dankzij een uitgekiende muziektrack) en de diaboloartiest bracht het duizendkoppige publiek met een adembenemende act in vervoering. Daartegenover spraken de acts met touw, paal en knotsen, hoe knap ook uitgevoerd, wat minder tot de verbeelding. Een interessant theatraal rustpunt bood Cirkopolis met een scène waarin het clowneske lid van de troupe (een kruising tussen Buster Keaton en Ramsy Nasr) een romantisch duet opvoerde met een jurk aan een knaapje.

Een overtuigend begin van dit Circo Circolo dat tot en met 20 oktober een bezoek aan Landgoed Velder bij Liempde (Brabant) de moeite waard maakt. Alleen al het aanzicht van al die machtige circustenten op een open plek in het bos is de omweg waard.