‘Er wordt altijd gezegd dat je je schouders eronder moet zetten, maar dan moet je die schouders wel hebben’. Regisseur Pepijn Smit vertelt voorafgaand aan Nachtwacht.FM dat dit de uitspraak is die hem het meest is bijgebleven in zijn stadsonderzoek van de afgelopen tijd. (meer…)
Na een reis door verschillende wijken in Leiden is PS Theater in Leiden Zuidwest geland. Een maand lang stonden de makers met hun ‘keet’ in de wijk om samen met de wijkbewoners de voorstelling Droomland te maken. Een ode aan het ‘samen’ in het begrip samenleving.
Terwijl we achter de bakfiets aanlopen vertellen de makers historische feiten over de totstandkoming van de wijk en hoe wijkbewoners dit hebben beleefd. De heerlijk knullige anekdotes over hoe de makers in contact probeerden te komen met de wijkbewoners, zijn doorspekt met herkenbare afstandelijkheid en simpele hartelijkheid. De verhalen worden verteld met behulp van muziek, zang en spel. Het groepje kinderen uit de buurt dat onderdeel uitmaakt van de voorstelling, zorgt voor een enthousiaste en laagdrempelige sfeer. De afwisseling van historische feiten met anekdotes maakt de voorstelling ook voor niet-Leidenaren een interessante reis.
Het individualisme houdt in onze groep niet lang stand. Binnen drie kwartier lopen we als een echte ‘protestgroep voor menselijk contact’ door de wijk, inclusief bordjes en trom voorop, terwijl we vanaf verschillende balkons worden toegewuifd door de wijkbewoners. In het begin loopt onze stoet een beetje onwennig, maar al snel voel je hoe belachelijk de barrière eigenlijk is die je moet doorbreken om ‘hallo’ te zeggen tegen een onbekende.
De voorstelling bouwt langzaam en zorgvuldig op naar een ‘wij-gevoel’ in de groep, zoals de makers dat ook graag in de wijk zouden zien. We leren elkaar en de kinderen uit de wijk beter kennen door onder andere een zelfgemaakt bordspel. Als we in kleine groepen naar verschillende locaties lopen, is de sfeer onderling al veel opener dan vooraf en wordt er druk gepraat.
Tijdens één van de eindscènes zijn de wijkbewoners als in een openluchttheater te zien in hun natuurlijke habitat, terwijl we hun persoonlijke verhalen horen. Dit is het meest theatrale onderdeel van de voorstelling maar tegelijkertijd ook het minst sterke. Sommige verhalen missen een duidelijk kader en theatralisering om ze méér te maken dan enkel de anekdote die ze nu zijn, en de zorgvuldige opbouw solide af te sluiten.
In Droomland laat PS Theater je met verwondering kijken naar het alledaagse, het gewone dat misschien niet zo heel gewoon is. De groep maakt op een laagdrempelige, informatieve en speelse manier de bewoners van Leiden Zuidwest zichtbaar voor de bewoners van Leiden Zuidwest en alle anderen die willen zien, horen en natuurlijk spelen.
Foto: Ben van Duin