Don Juan: een rijke womanizer met rappe tong, soepele heupen, gespierd lijf en praatjes waar zelfs journalisten voor vallen. Een verleider met charmes die alle dames het hoofd op hol brengen. Maar is het meisje eenmaal veroverd, dan verliest Don zijn interesse. Missie geslaagd, who’s next? Hij schuift zijn zonnebril weer op zijn neus, slaat het hagelwitte colbert over zijn schouder en keert zijn verovering de rug toe.

Bij Molière was Don Juan al een schuinsmarcheerder, voor het Noord Nederlands Toneel doen auteur Nathan Vecht en regisseuse Dana Nechushtan er nog een schepje bovenop. Peter Vandemeulebroecke praat zich, als Don Juan, het slipje in van iedere dame die zijn pad kruist. En ja: na de daad pakt hij steevast zijn biezen. Huilende vrouwen achterlatend, zelfs een kersverse echtgenote. En precies dáár gaat het mis: hoewel zijn echtgenote zich er uiteindelijk overheen zet, zijn haar broers minder vergevingsgezind. Zeker omdat zij ook zakelijk door Don aan de kant worden gezet.

Voor Dana Nechushtan is Don Juan een toneeldebuut. Tot nu toe beperkte zij zich tot televisie en film. Niet zonder succes: haar Dunya & Desi is veel geprezen en voor haar eindexamenfilm Djin kreeg Nechushtan zelfs een Oscar. Maar de regisseuse kan het ook op het toneel, blijkt nu. Vooral de energie in Don Juan werkt aanstekelijk. In de anderhalf uur durende komedie zit geen seconde rust: de acteurs dansen, wisselen van kostuum, de actrices barsten uit in gezang, kruipen door zeeën van schuim en dansen wulps om Don heen. Don Juan wervelt en wordt ondanks alle testosteron, vrijpartijen en schaars geklede vrouwen, nergens plat.

De personages zijn karikaturaal en de vertelling is flink versimpeld, maar er zijn ook slimme verwijzingen naar de actualiteit. Don Juan is een hufter die alles naar zijn hand zet maar weigert zijn excuses te maken als hij zijn ‘het spijt me’ niet meent. Zelfs als dit gezichtsverlies betekent, of armoede, of nog erger. Iedereen raadt het hem aan: doe zoals Clinton deed of Tiger Woods. Een paar woorden en alle hufterigheid wordt vergeven. Don Juan weigert. Hij buigt niet zoals vele beroemdheden in het publieke domein wel deden.

Zo schampt Don Juan een paar keer de actualiteit, maar de kracht van de voorstelling blijft toch vooral haar humor. En die gaat gepaard met zoveel artistieke vondsten en sterk acteerwerk, dat de hilariteit mateloos boeit. Dit is een komedie die even onweerstaanbaar is als haar protagonist. Don Juan knipoogt naar zijn publiek. Missie geslaagd.

(foto: Reyer Boxem)