Op Rain man van De Utrechtse Spelen luidde de kritiek dat de toneelvoorstelling niets toevoegt aan de film. Met The king’s speech van Theater Nomade is dat niet anders. Sterker nog, het lijkt erop dat de makers vooral hun best deden om de film zo veel mogelijk te imiteren. Maar dat neemt niet weg dat regisseur Ab Gietelink een onderhoudende voorstelling heeft gemaakt.
The king’s speech gaat over de stotterende Britse koning George VI en zijn spraaktherapeut Lionel Logue. Het verhaal speelt in de jaren dertig aan het Britse hof, de nadagen van het British Empire. Het koningshuis beleeft bange tijden als David, ofwel koning Edward VIII, een nieuw liefje krijgt en vrijwillig plaats maakt voor zijn weinig charismatische jongere broer Bertie, de latere George VI. De Australische logopedist Lionel Logue helpt Bertie van zijn gestotter af. Dat gaat gepaard met fraaie dialogen met als apotheose de toespraak van George VI over het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Het scenario van de film is van David Seidler die ook een toneelscript schreef. Overigens was Seidler, net als Gietelink zelf, een stotteraar. Tom Kleijn, hij weer, maakte een vlotte vertaling met fijne zinnen als ‘mijn openbare optreden is als een obscene operette’. Ab Gietelink speelt de hoofdrol en doet dat niet onverdienstelijk. Churchill krijgt fraai gestalte bij Rob van de Meeberg. Maar het is de verrukkelijke Marcel Schouwstra die als aartsbisschop Cosmo Lang en als dandy David de echte smaakmaker op het toneel is.
Een film nadoen heeft natuurlijk niets met authentieke toneelkunst te maken. Gietelinks conventionele regie maakt onnodig veel gebruik van historische filmbeelden en is soms traag. Maar dankzij de acteerprestaties en het fraaie verhaal, gedrapeerd rond de scherpe en vaak grappige scènes tussen logopedist en koning, is The king’s speech toch een amusante toneelavond geworden.
(foto: Maria Bergshoeff)
