De coyote is een roofdier dat onverhoeds toeschiet om zijn prooi te pakken. In de voorstelling Booty looting van Wim Vandekeybus katapulteren de dansers zich als deze kleine wolfachtigen om aan te vallen, elkaar te bespringen of hun tanden ergens stevig in te zetten. Beeldend kunstenaar Joseph Beuys sloot zich in 1974 een aantal dagen op in een galerie in New York met een coyote. Tijdens Booty looting vindt een theatrale ‘re-enactment’ van deze performance I love America and America loves me plaats.

Booty looting betekent zoveel als het stelen van de buit. In de voorstelling wordt het publiek in een web van verwikkelingen getrokken rondom ene Birgit Walter die haar persoonlijke geschiedenis ontleent aan een vlechtwerk van fragmenten uit de kunsten en de filmgeschiedenis.

Maar wie is Birgit Walter eigenlijk? Medea die haar zonen vermoordde? Gevierd actrice? Bedrogen echtgenote of Romy Schneider in de film l’Enfer van de Franse regisseur Henri-Georges Clouzot? Op subtiele wijze worden verbanden tussen scènes geschetst en gesuggereerd, terwijl je je tegelijkertijd niet aan de indruk kunt onttrekken dat de maker je een rad voor ogen draait.

In deze voorstelling over hergebruik ontbreekt het kopieerapparaat niet op het toneel. Dat toont niet alleen momentopnames die een keiharde weergave geven van een verwrongen werkelijkheid, maar produceert ook doodsmaskers en wordt zelfs als moordwapen ingezet.

Daarbij wordt elke gebeurtenis op het toneel gelijktijdig ter plaatse gereproduceerd en gemanipuleerd in de direct geprojecteerde beelden van fotograaf Danny Williams. Hij schiet portretten, rent rond als een opdringerige persfotograaf of ontspringt ternauwernood de dans als oorlogsfotograaf in de strijd op het toneel. Het is niet alleen de lens die soms weerstand oproept, alleen al zijn aanwezigheid heeft invloed op de gebeurtenissen. En Birgit Walter weet dat als geen ander als zij vecht of flirt met de camera.

Booty looting zit barstensvol met intrigerende beelden. Net als de fantastische dansers buitelen de scènes in de voorstelling over elkaar, waarbij Forced Entertainment-acteur Jerry Killick de toeschouwers met zijn scherpe tekst en humor op sleeptouw neemt, en op die paar momenten dat de spanning dreigt weg te vallen, ze weer moeiteloos meetrekt in de ontwikkelingen.

Vandekeybus drukt ons in Booty looting met de neus op de feiten. Hoezeer we ook denken toeschouwer te zijn van een unieke kunstperformance of een belangrijke gebeurtenis, de geschiedenis blijft zich herhalen. Hij speelt, mede dankzij de fotografie, op ingenieuze wijze met onze herinnering en waarneming in een wereld waarin beeldvorming wellicht belangrijker is dan de werkelijkheid.