Motel Mozaïque was altijd al een veelzijdig festival, maar dit jaar lijkt de programmering nog diverser dan anders. De relatie met Rotterdam is weer sterk. Aan de rand van het festival kun je een wandeling maken door de stad, georganiseerd door Copycats, met een koptelefoon die je niet vertelt waar je heen moet. Dat mag je zelf bedenken.

Ga op een aangename plek zitten, start het geluid en je krijgt eerst een proloog. Je hoort vanzelf wanneer je op weg kunt gaan. Probeer een beetje te verdwalen. Als dat te goed lukt, zit er in het tasje dat je meekrijgt een kaart van de stad, een flesje water en een telefoonnummer.

Dat zijn zo ongeveer de instructies waarmee de Copycats je de stad insturen. De bedenkers van de wandeling zijn Christina Flick, Kimmy Ligtvoet en Ilyas Odman. Ata Güner zorgt voor de muziek, die een belangrijke sfeermaker blijkt. Copycats opereert onder de vleugels van Productiehuis Rotterdam, dat inmiddels deel uitmaakt van Theater Rotterdam.

Dreams. Dramas. Diamonds., zoals de tour heet, bestaat uit een samenspraak in het Engels, een wisseling van berichten uit 2015 en ’16 tussen een man en een vrouw die zich wanda21 en foxglove noemen. De berichten zijn ingesproken met aangename stemmen, rustig en een tikkeltje bezwerend. Daarmee zuigen ze de luisteraar gaandeweg hun wereld binnen.

Het begint met kleine dingen (een moeder met een blessure), wordt soms een beetje poëtisch of filosofisch (welke taal spreken we in onze dromen?), vervolgd door aangrijpende gebeurtenissen voor de personages (de dood van David Bowie en Prince), politieke kwesties (een bos wordt gekapt voor mijnbouw, vluchtelingen verdrinken in de Middellandse Zee), een groot menselijk probleem en uiteindelijk een crisissituatie met Istanbul als goed gekozen decor.

Het verhaal, dat in het begin vredig door je hoofd spoelt als eb en vloed, krijgt een apocalyptisch horroreinde. Nog steeds zonder stemverheffing trouwens: je kunt wel schreeuwen tegen het lot, maar wat schiet je daarmee op? Het gevoel daarbij kun je alleen nog maar wat lucht geven in een lied.

Dwalen in verlaten straten met Dreams. Dramas. Diamonds. op je hoofd lijkt een goede optie, maar een terras in een drukke uitgaansbuurt bevalt ook prima. Het contrast tussen de drukte van veel mensen op straat en het persoonlijke verhaal werkt op een prettige manier ontregelend. Door de oorkappen van de koptelefoon breekt de werkelijke wereld in de opgeroepen werkelijkheid in. Met een goed gemaakte audiotour als Dreams. Dramas. Diamonds. zie en hoor je de stad op een andere manier.

Foto: Theater Rotterdam