Onder het bed zit een muis. Niks bijzonders. Maar wanneer hij voor een lamp langs loopt, werpt hij opeens een angstig grote schaduw op de muur en wordt hij een reuzenmuis. Dat bed zelf is de veilige haven van het meisje in de woordeloze voorstelling NYX van Ananda Puijk Co en ‘t Magisch Theatertje. Gaat het meisje van het bed af, dan moet ze angsten en gevaren trotseren. Best een eng idee voor het jonge publiek. Dat zegt geregeld hardop tegen elkaar: ‘Ze droomt het, hè: het is niet echt.’

Vergezeld van haar knuffelaap staat het meisje in de deuropening. Zet ze een stap over de drempel, dan verandert er iets in de ruimte. Licht en geluid maken de sfeer dreigend. Als het meisje haar jas op een kleerhanger hangt, blijkt meteen dat de kamer haar eigen dynamiek heeft, want die jas komt bijna ongemerkt tot leven.

Vanaf dat moment veranderen het veilige bed en de vertrouwde kamer in een droomwereld met leuke én nare avonturen. Het bed wordt een zeilboot en meisje en aap genieten van de golven, maar ze trotseren ook een storm. De knuffelaap is niet meer klein, maar een grote, volwaardige metgezel van het meisje. Gaan ze van het bed af, dan komen ze in een oerwoud vol apen en haar eigen regenjas begint met het meisje te sollen.

Poppen- en mimespeler Ananda Puijk, vanachter de schermen vergezeld van Charlotte Puijk-Joolen, brengt het decor, de poppen en de jas tot leven. Nu en dan is dat behoorlijk eng, vooral omdat geluid, muziek en belichting dan ook dreigend zijn. Het jonge publiek moet elkaar af en toe hardop geruststellen.

Ananda Puijk deed in Brussel De Kleine Academie voor bewegingstheater en treedt met haar woordeloze voorstellingen ook op in het buitenland. Het spel met poppen en doeken is professioneel, doordacht en overtuigend. Vormgeving en muziek zijn zeer fraai. NYX wordt gebracht als een jeugdtheatervoorstelling, maar is op de keper beschouwd evenzeer geschikt voor volwassenen. Je kunt de dromen van het meisje op volwassen niveau begrijpen als de verborgen angsten die de kop opsteken zodra we onze ogen sluiten, maar die we met een beetje lef kunnen overwinnen.

Foto: Lennart Monaster