Bovenop een aaneenschakeling van witte trappen, midden op het podium, zit Sepp Blatter, als een keizer op zijn troon. President van wereldvoetbalorganisatie FIFA, op het toppunt van zijn macht. Om hem heen de verzamelde pers wiens kritische vragen hij hooghartig pareert zonder ze te beantwoorden. Hoogmoed die voor de val komt. Want op 8 oktober 2015 wordt hij wegens corruptie geschorst. Tom de Ket schreef een snel en geestig stuk over macht en cooruptie. De Ket regisseert FIFA BLATTER, de val van de voetbalkeizer zelf, onder de vlag van Janke Dekker Producties.

KNVB-coryfee Michael van Praag zit in het publiek: deze voorstelling moet wel over voetbal gaan. Zoals toneelschrijver Tom de Ket in zijn bankiersstukken mensen het theater in lokte die meer verstand hadden van geld dan van toneel, zo haalt hij nu voetballiefhebbers over de drempel met zijn stuk FIFA BLATTER, over het enorme corruptieschandaal in de voetbalorganisatie waarin meer dan tweehonderd landen verbonden zijn.

De Zwitserse oud-voetballer Sepp Blatter (1936) werd in 1998 gekozen tot president van de FIFA en vervolgens keer op keer herkozen. Vanaf 1998 gingen er voortdurend geruchten over omkoping en achterkamertjespolitiek om die positie te behouden. Blatter gooide het met een scala aan invloedrijke figuren op een akkoordje, dan wel schoof hij hen grote bedragen toe, verslaafd aan macht als hij was. Ruim honderd miljoen euro werd verduisterd en het WK is ‘verkocht’ aan landen die het graag wilden huisvesten. Blatters maffiapraktijken waren niet aan te tonen totdat in 2015 bleek dat hij UEFA-voorzitter Michel Platini twee miljoen euro toebedeeld had. De FBI arresteerde 25 mensen. De FIFA stelde Blatter op non-actief door hem te schorsen.

Schrijver en regisseur De Ket hanteert in FIFA BLATTER dezelfde strategie als we van hem gewend zijn in de bankiersstukken ‘De verleiders’. Alle kopstukken die een rol hebben gespeeld in een crisis op topniveau passeren de revue. In de bankiersstukken verweefde hij in zijn teksten geraffineerd heldere informatie door de hoofdrolspelers in hun rol voor te stellen. Bij FIFA BLATTER is dat iets minder transparant: de toeschouwers krijgen vóór de voorstelling een folder met ‘FIFA voor dummies’ erop, waarin wordt uitgelegd wie wie is.

Alle rollen worden gespeeld door vijf acteurs: Lotje van Lunteren, Cees Geel, Mohammed Azaay, Peter Drost en een superieure Paul R. Kooij als Sepp Platter. Kooij heeft goed gekeken naar de lichaamstaal van Blatter, naar dat praten met de handen en de gespeelde onschuld. Hij zet de voetbal-president geloofwaardig neer, schiet heen en weer van ronkend naar vleiend, van snoeihard naar charmant. Een rokkenjager voor wie geen vrouw veilig is, zelfs de vriendinnen van zijn dochter worden belaagd. Een sociopaat die iedereen inpakt: met beloftes die hij niet kan waarmaken, met geldbedragen, maar ook met bedreigingen.

De andere acteurs nemen alle overige rollen voor hun rekening, met ernst, en zo nodig met schmieren. Hilarisch is Cees Geel in de rol van de volvette Amerikaanse voetbal-official Chuck Blazer. Ook speelt Geel samen met Peter Drost een stel hooligans dat met oranje speelgoed-indianentooi schunnige spreekkoren de zaal inslingert. Mohammed Azaay speelt onder andere de gefrustreerde Mohammad Bin Hammam, een Qatarese zakenman die bevriend is met Blatter, totdat ook hij wordt verraden. Lotje van Lunteren neemt de rollen op zich van de geschoffeerde vrouwen in het leven van Blatter, zoals zijn verwaarloosde dochter Corinne en de vernederde klokkenluider Phaedra Al Majid.

Projecties van de gezichten op het achterdoek vergroten de emoties uit en tonen uiteindelijk Paul R. Kooij als een Blatter die symbolisch wordt gekruisigd op het witte kruis in de Zwitserse vlag.

Mooi is de schertsende toon die de regie van de spelers vraagt; ongeloof en verontwaardiging om zoveel ploerterigheid strijden om voorrang. Minpunt aan FIFA BLATTER is dat toeschouwers echt wel een warm kloppend hart zullen moeten hebben voor voetbal. Anders is deze geestige weergave van de corrupte voetbalwereld echt te ver van hun bed.

Foto: Roy Beusker