Een robot, een teddybeer, een raceauto, een opwindmuis, een lappenpop, een balletdanseresje en een sneeuwman in zijn glazen bol – dat zijn de hoofdpersonen in de muziektheatervoorstelling De Kleine Sneeuwman. Je zou het kunnen zien als een mooi vormgegeven maar weinig vernieuwende bewerking van een prentenboek, ware het niet dat het gaat om een van de eerste coproducties voor de jeugd met een Chinees theater in de regie van Dick Hauser.

Het Zhong Bei Yuan theater (ZBY) uit Xian en Stichting Twee-ater, gespecialiseerd in piepjong publiek, maakten samen deze tweetalige voorstelling die eerder in China in première is gegaan. Sinds in China de één-kind politiek is opgeheven, worden jaarlijks rond de drie miljoen kinderen geboren en is het potentiële publiek voor het jeugdtheater sterk groeiend. Het ZBY theater wil het theater voor jong publiek dan ook vernieuwen en laat zich daarbij ook inspireren door Europees jeugdtheater.

De combinatie van spel, dans, beeld en muziek uit China en Nederland is bijzonder maar vormt nog niet op alle vlakken één geheel. Muzikaal is De Kleine Sneeuwman grensverleggend. Egon Kracht en Xiaoqiang Yang componeerden muziek waarin de klanken van Westerse en Chinese instrumenten zoals de pipa, shengl, trompet en saxofoon prachtig in elkaar overvloeien. De live spelende musici staan ingetogen en haast verstild op het toneel, wat de voorstelling een mysterieuze sfeer geeft.

De speelgoedfiguren bewegen zich met expressieve mimiek en motoriek over het speelvlak. Het verschil in speelstijl en stemgebruik, met meer ingeleefd spel van de Nederlandse acteurs en de meer technisch-perfecte benadering van de Chinese acteurs, valt op. De aandoenlijke sneeuwman is verliefd op de tengere balletdanseres die zo mooi beweegt in haar roze tutu. Als hij een beetje verlegen in het Nederlands vraagt of ze met hem wil dansen, praat ze met snoeiharde stem in het Chinees terug. Ook de lappenpop en de opwindmuis spreken met luid volume Chinees tegen de teddybeer en de bestuurder van het rode autootje. Dit cultuurverschil schreeuwt om aandacht maar krijgt geen plek in het samenspel en dat maakt de voorstelling een beetje afstandelijk. Alsof de personages elkaar beleefd en respectvol te woord staan, zonder echt contact te maken.

De schilderachtige beelden, geïnspireerd op het gelijknamige prentenboek van Harmen Verstraaten, zijn een lust voor het oog en bieden de kleuters in de zaal een overzichtelijk sprookje. De sneeuwman mag één uur lang uit zijn glazen bol stappen en samenzijn met het danseresje aan de andere kant van de kamer. Niet langer, want dan zal hij wegsmelten en blijft er behalve zijn wortelneus niets meer van hem over. En als het meisje bij hem in zijn glazen bol kruipt, heeft zij het weer veel te koud. Dit thema, leven in twee moeilijk te overbruggen werelden, krijgt door de gemengde cast een extra betekenislaag en het spreekt tot de verbeelding van het jonge publiek. Als de gouden engel op de klok, die over de tijd van de sneeuwman beslist, het publiek om raad vraagt, beginnen ze van enthousiasme te dansen op hun stoelen.

De Kleine Sneeuwman moet nog groeien en mag wat brutaler gespeeld worden, maar de Chinees-Nederlandse samenwerking vraagt om meer.