Aan jeugdtheatervoorstellingen over geestelijke gezondheid en psychische stoornissen geen tekort. Maar zeldzaam zijn voorstellingen als Koekoeksnest: speels, complex en haar onderwerp overstijgend. Eenmalig was de schoolvoorstelling in het theater te zien. (meer…)
Ontsnappen aan de dagelijkse sleur, niet langer net doen alsof iets leuk is, maar gewoon op pad gaan. Zonder concreet reisdoel, want dat valt toch alleen maar tegen. Precies dat doen Bennie, Willie en Adriana in de komische voorstelling Is dit het nou? Zonder een kaartje te kopen springen ze in de eerstvolgende internationale trein. Eindelijk een echt avontuur!
Bij de eerste kaartcontrole worden ze uit de trein gezet, maar gelukkig weet Adriana een lift te regelen. Maar is die vrachtwagenchauffeur wel te vertrouwen? Is het geen kindermoordenaar? Eenmaal in Frankfurt ontpopt Bennie zich als de jongen die lijstjes wil maken van wat er allemaal te doen is – Messeturm? Check! –, blijkt Willie verliefd op Adriana, terwijl zij zelf vooral het avontuur zo extreem mogelijk wil maken. ‘Voelen jullie dat niet? Hebben jullie dat niet?’ Wanneer Bennie in een verlaten fabriek gebeten wordt door een hond, valt het drietal uit elkaar.
Wat volgt is een speurtocht naar ‘een nieuwe Adriana’ in het publiek, terwijl de echte Adriana erachter komt dat zoenen met een vreemde toch niet is wat je ervan verwachtte. Willie en Bennie krijgen al snel ook ruzie, en dan is het ieder voor zich. De hele roadtrip draait op een mislukking uit. Of is het toch de ‘best trip ever’?
Is dit het nou? komt voort uit de wedstrijd die Theater Sonnevanck samen met de Nederlandse Reisopera, Kameroperahuis en ArtEZ organiseerde. De winnaars, regisseur Janneke de Haan, schrijver Wessel de Vries en componisten René Thie en Kaveh Vares, mochten een volwaardige jeugdvoorstelling maken. Het resultaat is zeer vermakelijk muziektheater dat zeker niet onder doet voor producties van meer ervaren makers.
Niet alles is even geslaagd, de muziek die van rock naar pop en rap schiet blijft iets te veel steken in aanzetten van nummers. Ook de finale, waarin weliswaar heel behendig onderdelen uit de hele voorstelling terugkeren, is muzikaal niet overtuigend genoeg. Daar staat het sterke spel van Karlijn Hamer, Floyd Koster en Rik Witteveen, die moeiteloos de zaal voor zich innemen, tegenover. Deze jonge makers komen er wel – als zij daartoe tenminste een kans krijgen in een alsmaar soberder cultuurbestel.
Foto: Edwin Deen
Leuke voorstelling, ik vond de muziek wel goed passend bij het stuk.
Prachtige, speelse, energieke jeugdvoorstelling