Metershoge gebreide dekens hangen op het podium. Vormgever Elze van den Akker moest speciale breinaalden maken om zo’n dik wollen decor te verwezenlijken. De jeugdtheatervoorstelling Breien (4+) van Tryater toerde eerder dit jaar al onder de Friese naam Breidzje langs diverse basisscholen. Vanmiddag was de ‘Nederlandse première’ op jeugdtheaterfestival De Betovering.

Stel dat het leven een wollen draad was. Vol met gedachten, met liedjes. Een trui waar je soms in verzuipt en dan weer bijna uitknapt. Die analogie is uitgangspunt voor de eerste jeugdvoorstelling van regisseur Ira Judkovskaja, artistiek leider van Tryater. Samen met haar twee acteurs (Arnold Dijkstra en Brecht Wassenaar) ontwikkelde ze daaromheen een montagevoorstelling rondom de verwondering van groeien. Inclusief echte, grijze oma, die al breiend door de voorstelling heen wandelt, zoals oma’s nu eenmaal graag breiend door het leven wandelen.

Een interessant uitgangspunt, maar het bleek ook een analogie die soms wat al te ver gezocht is. Het is lang niet altijd duidelijk wat de twee personages op de speelvloer met hun bolletje wol, dikke trui of dunne draadje eigenlijk aan het doen zijn. Dat is natuurlijk niet meteen erg, maar deze voorstelling bleef soms wel erg volhardend in zijn abstractie. Juist de filosofische insteek die Judkovskaja volgens het begeleidend schrijven ambieert, heeft baat bij een aantal concrete momenten. Ik had het gevoel dat die balans nog niet helemaal op orde was.

Ook qua dynamiek valt er te winnen: de cadans is bijna de gehele voorstelling, die drie kwartier duurt, uiterst traag. Soms werkt dat overigens prachtig: als de spelers uiterst geconcentreerd een grote bal proberen op te tillen, of als ze elkaar per ongeluk vol op de mond kussen. Pas op het allerlaatste gaat het echt swingen, als de draden tot snaren worden gespannen en zelfs oma al breiend meeswingt. Iets meer van dit soort rock-‘n-roll had geen kwaad gekunnen.

Foto: Saris & Den Engelsman