stemmen in de foyer
Ik wil het er niet over hebben.
We gaan het er ook niet over hebben.
Woorden, woorden, woorden.
Ja joe, alles is gezegd. En dat twee keer.
Ja, op Facebook ja.
Ik ben er ook doorheen gezakt, wíj hebben ook alles al gezegd.
We gaan het er ook niet over hebben. Eh, iets anders?
Ja! Zie je niets aan me?
Eh, nee. O god, nu ben ik zeker een slechte vriend? Je haar? Wat?
Ik ben. Gestopt. Met roken.
O, beter zeg. Geweldig!
Moeilijk, hoor. Maar ook een last van m’n schouders. Stond heel de tijd boven aan een to-do-lijstje.
Lekker bezig.
Ik slaap wel gek. Droom levendig, meer dan levendig, en dan heel vaak dat ik door mijn eigen lichaam ren.
Wat, van binnen?
Ja, weet je nog die tekenfilm over die bloedlichaampjes? Zo een beetje, maar dan meer natuurramp-achtig, met overstromende rivieren enzo.
Oja. Heftig. Wel mooi ook, dat je een overstromende rivier bent. Hm. Denk je, zal ik ook ergens mee stoppen?
Heb je gewoontes waar je last van hebt?
Sluimerende zelfhaat?
Ja, zelfhaat check, mogen wij twee fluitjes?
Ja graag, ik heb een grafdorst, niet normaal, het was maar voor de helft een grapje.
Weet ik.
Zullen we het er anders tóch over hebben?
Nee, echt even niet hoor. Mijn hart bloedt erover zonder woorden.
Ik kan iets helends zeggen? Of dat we samen tot iets helends komen?
Nee. Laten we gewoon naast elkaar zitten bloeden.
Vrolijkerd. Proost.
Proost.
Ja. Over dat bloeden hè?
Ja?
Daar zit wel een eind aan.
Ja. Wanneer denk jij dat dat is?
Wanneer de wond dicht is. Of het bloed op.
(stilte)
Ja.
En dat ligt aan de wond.
En wat voor wond is dit?
Vast heel vernieuwend en innovatief. Lekker dynamisch gutsend.
Een commissie koos een zwaartepunt, hou je nou op hè, met die lugubere beeldspraak.
Ja maar ik snap alles altijd beter als het lichamelijk is.
Daarom zit ik toch ook zo graag naast jou te bloeden. Redden we nog een fluitje?
Met deze dorst? Makkelijk. Mogen wij er nog twee? Proost.
Op de terreur van het nieuwe.
En dat je gestopt bent met roken. Held.
Proost.
Dossiers
