Twee primaire emoties lijken meer dan andere het gedrag van onze tijd te bepalen: angst en woede. En de vele, vaak gevaarlijke verbindingen die daartussen kunnen ontstaan. Soms zijn ze niet of nauwelijks van elkaar te onderscheiden: angst kan immers omslaan in agressie en woede verbergt vaak schrik. (meer…)
Elène is toiletjuffrouw in een megaduur warenhuis. Niet dat dat haar droom is. Het liefst zou ze de hele wereld rondreizen, maar daar heeft ze het geld niet voor. Dus zit ze dag in dag uit – haar nagels poetsend met een wc-borstel – bij de toiletten. Elke dag is hetzelfde. Totdat haar klanten ineens niet meer uit het wc-hokje terugkomen.
Lefkop is een Rotterdams jeugdtheatergezelschap rondom acteurs Carl Hoogvliet en Dennis Jongejan. Samen spelen zij de parade aan buitenissige figuren die Elène over de vloer krijgt. Elène wordt gespeeld door Elène Zuidmeer, die met haar fijne mimiek en open spel al snel een bondje sluit met het jonge publiek.
Wc monster is een keurig opgebouwd verhaal over een vrouw die aan de dagelijkse sleur ontsnapt door haar hart te volgen en zo uiteindelijk haar dromen verwezenlijkt. Een verhaal waar je alleen maar mee weg komt met uitbundig spel, humor die de randjes opzoekt en een flinke dosis ironie. Tim Kamps tekende voor tekst en regie, en die kun je een dergelijke opdracht wel toevertrouwen.
De voorstelling zit bomvol leuke (visuele) vondsten. De personages die Hoogvliet en Jongejan spelen zijn in toenemende mate hilarisch, de nuchterheid die Zuidmeer daar tegenover plaatst werkt ijzersterk. Noch de francofiele bakker, de patserige sportschooleigenaar of zelfs de directeur van het warenhuis kan Elène om de vinger winden.
Lekker over de top is Wc monster al vanaf het begin. Toch krijgen ze het voor elkaar daar steeds een stapje verder in te gaan – zonder daarbij de romantiek en het sentiment uit het oog te verliezen. Bovendien is er in deze voorstelling, zoals het een goede jeugdvoorstelling betaamt, tussen neus en lippen door ook genoeg voor de volwassenen te beleven.
Wc monster is overduidelijk met veel plezier en liefde gemaakt. De voorstelling werkt vooral door het uitbundige spel dat vol op het publiek gericht is. Het plotje, hoe zoetjes ook, is precies ondeugend genoeg en op de juiste momenten verrassend. Kortom, het is bijna onmogelijk om de Paradetent niet met een glimlach te verlaten.