Zes acrobaten van een leeftijd die (ver) boven hun normaal geachte podiumleeftijdsgrens ligt, tonen hun kunsten, laten zien wat ze (nog) kunnen. De vaak geuite verwonderende vraag bij vertoning van acrobatische kunsten ‘hoe kunnen ze het toch?’ schuift nu naar de even retorische vraag ‘Hoe kunnen ze het nog?’ (meer…)
Deceptive Bodies is een duet waarin beeldend kunstenares Dolores Bouckaert en choreografe Charlotte Vanden Eynde vrouwenbeelden in verstilde poses de revue laten passeren. Het resulteert in een uiterst subtiel en sensueel beladen competitie, waarin tal van beelden te herkennen zijn.
Als er iets tijdloos is dan is het wel de perceptie van het vrouwelijk lichaam dat door de geschiedenis heen altijd al onder de loep lag, in goede en in kwade zin. Danseres en choreografe Charlotte Vanden Eynde en beeldend kunstenaar, ook actrice, Dolores Bouckaert zijn gefascineerd door de representatie van het lichaam. Deceptive Bodies is een zeer verstilde voorstelling van hun hand waarin zij de begrippen ‘verleiden’ en ‘misleiden’ ontrafelen zoals ook een Amerikaanse fotografe als Cindy Sherman dat kon doen.
Nadat ze minutenlang stil hebben geposeerd op een houten stoel rijden ze elkaar als twee verdwaalde paradepaardjes rond op een rijdende sokkel. Veel hebben Vanden Eynde en Bouckaert behalve de sokkels, een kleerhanger, enkele kledingstukken en een doek, niet nodig. Merkwaardige ingetogen plaatjes scheppen de twee, alsof een lichte gekte zich van hun meester heeft gemaakt. Inspiratie vonden ze in de praktijk van neuroloog Jean- Martin Charcot, die halverwege de negentiende eeuw hysterische vrouwen tentoonstelde in spraakmakende performances. Pikant gegeven!
Stilletjes dagen de brunette en de blonde elkaar uit, en in merkwaardige tableaus vivants ontstaat een sensueel onderhuids machtsspel, waarin gaandeweg de voorstelling steeds meer beelden opduiken die zijn te herkennen van schilderijen. Kledingstukken worden ingewisseld en een barokke beige doek vol plooien schept mogelijkheden. Maar dwingend wordt Deceptive Bodies nergens. Het spel van verleiden en misleiden blijft steken in een vormelijk onderzoek en hoewel voor het subtiele en verstilde spel ook veel wat te zeggen valt, doet de voorstelling weinig. Een podium op een podium creëren, het is dikwijls een zwaktebod. In het museale is dit absoluut ook intrigerende duet vermoedelijk meer op zijn plaats.
Foto: Herman Sorgeloos