Het is een lieflijk lentegroen geheel dat op festival 2 Turven Hoog op Tweede Paasdag in première gaat: de baby- en dreumesvoorstelling voor 0,5 tot 1,5-jarigen Koro Koro van Makiko Ito. Groen zijn de kleren van de danseressen die luchtig door de ruimte bewegen. Groen is ook de blouse van een van de twee muzikanten. Groen zijn de kleedjes op de vloer en zachtgroen zijn zelfs de muren van de zaal. En toeval of niet, de voorstelling draait luchtigjes om een stel rinkelende eieren. Met zachte geluidjes en vrolijke muziekjes luidt dit viertal de lente in.

Koro Koro (dat volgens internet ‘klein rollend object’ betekent) bestaat deels uit improvisatiedans en -muziek en werkt daarmee van vast punt naar vast punt. Een gong wordt langs de kleintjes gereden die op kussentjes op de grond zitten. De accordeon maakt het geluid van de wind. Voor de kleintjes lijkt het in het begin van de voorstelling nog niet zo boeiend. Maar wellicht is dit een bewuste keuze van de makers zodat de kinderen rustig aan de situatie kunnen wennen?

Als na een tijdje een lieflijk (Noors?) liedje wordt ingezet, gaat de energie omhoog. De dansers en de muzikanten – ook de oudere en stramme percussionist – wervelen door elkaar heen. Meteen is de aandacht van de kinderen meer gefocust, ze gaan meebewegen, rondkruipen en sommigen doen zelfs de bewegingen van de dansers na. Maar de focus vervliegt ook al snel, geen wonder natuurlijk met al die onderzoekende baby’s.

Choreografe en danseres Makiko Ito zet haar artistieke handtekening onder Koro Koro. Wie haar andere voorstellingen BB en Wonderland heeft gezien, zal haar dansstijl en de losse opbouw van deze voorstelling herkennen. Prettig ongekunsteld en ‘open’ communiceren de danseressen en muzikanten met het jonge publiek, zacht maar nooit overdreven zoet. Toch is het jammer dat er niet een duidelijker rode draad door de voorstelling loopt. Even lijken de rammelende eieren dit te zijn, maar die moeten uiteindelijk toch vooral beschermd worden tegen te enthousiaste grijphandjes. Zo’n rode draad had de aandacht (ook die van de volwassenen) doorheen de voorstelling wat meer kunnen bundelen. Nu is Koro Koro vooral een afwisseling van boeiende en meer verloren momenten. Geen voorstelling die nog lang nagalmt, maar wel een prima begin van een rustige Tweede Paasdag.

Foto: Saris & den Engelsman