Hoe zien herinneringen eruit als je er tastbare zaken van maakt? Als een opslagplaats vol spulletjes en verzamelingen die verwijzen naar voorbije tijden. De oude Cornelis P. loopt rond in het rariteitenkabinet van herinneringen dat het speelvlak vult. Zijn jonge alter ego staat op het dak van die loods, op het punt een grote sprong te maken in het leven. De jonge Cornelis is nog vervuld van plannen en verwachtingen, de oude is gedesillusioneerd en treurig in Rooftop Memories, een nogal warrige absurdistische voorstelling van Tryater in het Bellevue Lunchtheater.

Het Amsterdamse theater Bellevue besteedt extra aandacht aan de Friese theatergroep Tryater, met vier Tryater-voorstellingen plus een programma waarin de werkwijze van de Friezen wordt belicht. Rooftop Memories, een regie van de jonge Tatiana Pratley, is deels gesproken in het Fries.

De Rooftop Memories uit de titel ontspruiten aan het brein van de oudere Fries Cornelis P. (Peer van den Berg). Hij heeft zich omgeven met buitenissige verzamelingen, zoals tafels, rollen inpakpapier, oude schoenen, lepels, witte handdoeken, handschoenen. Die verzamelingen verwijzen naar zijn verleden – deze man leeft tussen zijn herinneringen. De gebeurtenissen van toen worden verwoord door zijn jonge alter ego, dat zich opdringt vanaf een soort zuil. Die jonge man (Eelco Venema) bereidt zich voor op een sprong: in het leven van Cornelis P. staan springen en vliegen voor een manier om vrijheid te verwerven.

De jonge Cornelis vertelt over zijn leven. Over zijn schimmige kinderjaren, waarin zijn gehandicapte vader en de plaatselijke pestkop zijn leven moeilijk maken. Over zijn puberteit, waarin hij een vriendinnetje heeft (Ali Zijlstra). Maar Cornelis P. heeft geen talent voor geluk. Hij is te bang, te geremd, laat kansen voorbijgaan.

Scenografe Sarah Nixon omringt de acteurs met fascinerende rekwisieten. In dat decor blijken steeds weer nieuwe schatten verborgen die een herinnering triggeren bij de oude Cornelis. De suggestie van herinneringen die voortdurend door het dagelijks leven heen priemen wordt versterkt door opnames van teksten en geluiden.

Helaas blijft Rooftop Memories ondanks goede visuele vondsten te fragmentarisch, te veel los zand, te veel van de hak op de tak springen. De teksten (ook van de hand van Eelco Venema) zijn te abstract, te ondoorgrondelijk diepzinnig. En de gedeeltes in het Fries komen de begrijpelijkheid ook niet ten goede. Cornelis P. gaat in deze voorstelling niet vliegen.

Foto: Ben van Duin