Vier naakte vrouwen houden de blik van de toeschouwer een uur lang gevangen in de nieuwe voorstelling van Keren Levi die op de openingsavond van Festival a/d Werf in première ging. In het werk van de choreografe is het onderwerp leidend voor de vorm die zij kiest. In The dry piece ontdoet zij het vrouwenlichaam van clichématige connotaties en biedt zij een ander perspectief op vrouwelijk schoon.

De vier vrouwen ontkleden zich bij aanvang en bewegen zich ontspannen voor en langs het doorschijnende projectiescherm dat op de voorgrond van de vloer staat opgesteld. Als het licht gedoofd is en de vrouwen zich achter het scherm hebben teruggetrokken, toont een film de lichamen van bovenaf. Op het kleine vloeroppervlak waar de danseressen zich bevinden heeft Levi bewegingen en structuren volledig uitgepuurd om tot  een adembenemend mooie stroom variaties van organische, veelal symmetrische vormen te komen.

Rondingen van het lichaam als omhoog geheven hoofden of achteruit gestoken billen en gekantelde ledematen geven vanuit vogelvluchtperspectief een bloemrijke invulling aan de cirkels en vierkanten die de vrouwen vormen, telkens een slag draaiend. Op sommige momenten roept The dry piece associaties op met de vrijheid van een schilderij als La danse van Matisse. Na verloop van tijd worden de dansende vrouwen achter het doek ook zichtbaar, zacht belicht door een rode gloed. De zinderende beelden worden ondersteund door een subtiele geluidscompositie.

Later filtert het scherm een al te scherpe blik van de toeschouwer en laat hem zo nu en dan zijn waarneming in twijfel trekken, maar in dit deel wordt minder duidelijk wat de choreografe wil benadrukken. Met haar onderzoeksmatige aanpak maakte Levi tot nu toe zeer verschillende voorstellingen. In The dry piece wordt vooral zichtbaar hoe doorwrocht haar kennis van lichaam en beweging is, en dat leidt tot sterke beelden.

(foto: Anna van Kooij)