Het valt te betwijfelen of in de sterren stond geschreven dat zij elkaar zouden ontmoeten. Maar mogelijk was het natuurlijk wel, dat de wegen van wetenschapster Marianne en imker Roland elkaar kruisten.

In Mogelijkheden speelt de jonge Britse schrijver Nick Payne vernuftig met mogelijkheden en keuzes. Hij laat Marianne aan Roland uitleggen dat er volgens de snaartheorie uit de natuurkunde parallelle werelden zijn waarin tegelijkertijd vele keuzes bestaan en dus ook vele toekomsten mogelijk zijn. In heel wat scènes worden meerdere mogelijkheden naast elkaar gezet.

Brengen ze na hun eerste ontmoeting de nacht samen door of niet? De korte scène waarin ze die knoop doorhakken, wordt vier keer hernomen en verloopt steeds anders. Zij wil wel, zij wil niet, hij wil niet. Maken ze een vervolgafspraak of zien ze wel hoe het loopt? Zo moeten ze voortdurend kiezen. Waar die keuzes toe leiden in die parallelle werelden is natuurlijk niet te overzien. Een van de mogelijkheden wordt uiteindelijk uitgespeeld.

Als in de compositie van een muziekstuk keert regelmatig in de voorstelling een scène terug. Daarin geeft Marianne aan dat ze ziek is. Haar ziekte blijkt dodelijk. Dan valt er tot haar boosheid niets meer te kiezen. Hoogstens de manier waarop ze zal sterven. De voorstelling troost ons met de suggestie dat het in een van de parallelle werelden ook anders kan gaan.

Mogelijkheden is een slimme uitwerking van het vertrouwde man-ontmoet-vrouwthema, maar ook een love story die gelegenheid biedt voor het sentimentele. Laura van Dolron, die het stuk vertaalde en regisseerde, heeft er terecht voor gekozen het tragische niet te benadrukken, de toon licht te houden en ruimte te geven aan de laconieke humor in het stuk.

De acteurs houden hun spel meestal klein. De twee mensen in een decor dat naar de sterrenhemel verwijst, bespreken soms opgewekt, soms schutterig, impulsief of onredelijk wat hun volgende stap zal zijn. Lizzy Timmers geeft Marianne lichtvoetig gestalte, het spel van Rogier Schippers blijft wat flets.

Mogelijkheden is een innemende en speelse voorstelling, een uitnodiging om mee te denken en zo mee te leven.

Foto: Deen van Meer