De eersten van theatercollectief De Hollanders is een rijke vertelling die existentiële vragen oproept ***
In kleine lichtbundels op een nauwelijks verlicht toneel duiken ze een voor een op: de laatsten. In een muzikale nachtreis blikken ze terug op hun levens, elkaar en de wereld.
Na Arnon Grunberg en Arthur Japin wist het jonge muziektheatercollectief De Hollanders deze keer liedschrijver en componist Spinvis (Erik de Jong) voor een nieuwe theatertekst te strikken. Gerardjan Rijnders regisseert weer.
De Jong laat de vijf Hollanders (Simone van Bennekom, Thomas Höppener, Eva van Manen, Thijs Prein en Imke Smit) als laatsten overblijven op een verlopen trouwfeest. (Slaap)dronken voeren de acteurs een nacht lang gesprekken over vriendschap, spijt, vergeten, herinneringen en geloof.
Sommige dialogen zijn niet meer dan dronkemansgelul, andere diep filosofisch. Een terugkerend thema is de vraag of je wel je eigen levensverhaal kunt schrijven. Of zijn we niet meer dan een toevallige samenloop van omstandigheden?
De teksten van De Jong zijn een stuk minder theatraal en maatschappijkritisch dan die van Grunberg en Japin. De fragmentarische dialogen en monologen dragen vooral het eigen Spinvissignatuur: associatief poëtisch, filosofisch en dromerig. Het feest blijkt een synoniem voor het leven en de wereld. De angst om alleen over te blijven zorgt voor een nachtmerrieachtig randje, dat versterkt wordt door het duistere lichtplan van Roelof Pothuis.
Tussendoor zijn er mooie, lieve liedjes, waarvoor De Jong (samen met Eva van Manen) hypnotiserende melodieën componeerde. De acteurs zingen ze zacht meerstemmig en begeleiden zichzelf op keyboard, gitaar en percussie. Met veel talent en zichtbaar plezier.
Het uitgebrachte plaatje (vinyl en cd) met liedjes uit de voorstelling kan best weleens een succesje worden. Van het aanstekelijke openingsnummer ‘Heb je een Tic?’ nam de groep alvast samen met Spinvis een leuke clip op.
Foto: Roelof Pothuis