Heel veel keuzemogelijkheden kunnen op mensen net zo’n verlammende uitwerking hebben als veel te weinig. Zoals op Jorik in Berlin, Berlin! van de jonge Utrechtse groep Als de Beren Komen. 

Voor Jorik is een overvloed aan toekomstmogelijkheden reden om de huisdeur achter zich te sluiten, de gordijnen dicht te trekken en niets meer van zich te laten horen. Jarenlang niet. Zijn zus Nina vraagt zich af wat hij uitspookt maar Jorik heeft alle communicatiekanalen gesloten. Geen telefoon, geen mail, geen Facebook. Nina maakt zich niet alleen zorgen om haar broer maar probeert zich ook voor te stellen waarom hij zich van de wereld afsluit en wat hij in zijn afzondering uitvoert.

Op haar videoblog deelt ze die fantasieën met de rest van het net en creëert zo een mediapersonage: de jongen die de wereld de rug toekeerde. Ze presenteert hem als het gezicht van haar generatie, wat hem een grote groep fans oplevert. Maar als Jorik na jaren weer opduikt, blijken Nina’s ideeën ver bezijden de waarheid. Ze krijgen er even ruzie over maar dan is de kou ook uit de lucht. Nina’s droombeeld ligt in duigen en de voorstelling valt een beetje uit elkaar.

Berlin, Berlin! wil uitgaan van de veronderstelling dat generatie Y gebukt gaat onder de overdaad aan keuzemogelijkheden in het leven. Maar met dat uitgangspunt gebeurt verder niet zo veel. Terwijl Nina (Malou van Sluis) voor de webcam als videoblogger misschien een antwoord vindt op de vraag wat ze met haar leven aan moet, blijft Jorik (Alex van Bergen) vooral vaag. Hij trok zich terug omdat hij geen zin had in ‘gedoe’en wil vooral met rust gelaten worden. Een echte confrontatie tussen beide personages of hun ideeën blijft uit. Wat de inzet van de voorstelling is, wordt dan ook niet duidelijk.

En omdat ook de regie van Jeek ten Velden binnen de lijntjes blijft, draait Berlin, Berlin! uit op een aardige, maar niet erg opwindende voorstelling.

Foto: Casper Koster