Foute kerstfims, guilty pleasures met de feestdagen, kerst-romcoms in de decembermaand: Videoland en Netflix gooien ze de huiskamer binnen. A Christmas Prince, A Christmas Princess en Time for us to come home for Christmas en andere titels die het ergste doen vermoeden. I&L Theaterproducties varieert op de foute kerstfilm om met een ‘foute’ maar dan wel ironische en amusant-kritische romantische kerstkomedie annex musical te komen, Cupcakes for Christmas.

De ingrediënten zijn helemaal passend: een jonge vrouw, de Hollywood-ster Kate Jansen, haat kerst, maar ze speelt in niets anders dan kerstfilms, zoals Christmas in Space. De dood van haar vader in het meest kerstige dorp van Nederland, toepasselijk Kleindorp geheten, dwingt haar terug te keren naar huis. Daar raakt ze verzeild in een mix aan liefdesperikelen, familieruzie en een lichte rouwverwerking, kortom, de toestanden die horen bij de kerst.

Eerst maar eens de sfeer van het decor, ontworpen door Martin Determann met lichtontwerp van Tim van Tooren: een achterwand van stralende sterren, een rijk opgetuigde kerstboom, kunstsneeuw en in de kast een kerstsok. De voorstelling begint met opnames in Hollywood van een liefdesscène door Christmas-star Kate Jansen (Stijn Fransen) die een liefdesact moet spelen met een cowboyachtige macho, Jack (Leon van Uden).

Alles mislukt, ze verzet zich tegen de hopeloze oppervlakkigheid van het scenario en dan wordt ze gebeld: je vader is overleden, kom naar huis. Haar vader is bakker Coos, master van de cupcakes. Zoon Maikel (Ferry Doedens) heeft de zaak overgenomen en runt de tent in de drukste tijd van het jaar. Moeder Julia van Dijk (Pia Douwes)  probeert de boel te redderen en besluit de zaak te verkopen aan makelaar Beau (een dubbelrol van Van Uden). Dan zijn er nog de goedbedoelde buurman annex loodgieter Adri (Paul Donkers) en de hysterische foute kerstfilm-adept Amber Molenwiek (Carmen Koster). Haar entree met gegil als ze de echte Kate ontmoet, is meteen een van de verrukkelijkste momenten van de voorstelling.

Het scenario en de liedteksten van Leon van Uden spelen voortvarend met het genre. Aanvankelijk lijkt Douwes in toch wel een belangrijke rol, als de moeder van Kate en Maikel en weduwe van bakker Coos, wat zoekend en onduidelijk in haar doen en laten. Ze moet een groot geheim van haar echtgenoot en de vader van haar kinderen bewaren. En ondertussen dient zich in Adri een nieuwe lover aan. Maar die moffelt ze weg. Kate doet feitelijk hetzelfde met haar nieuwe prins op het witte kerstpaard. Zo krijgen we een heerlijke kluchtachtige scène waarin minnaars in de voorraadkast worden verstopt.

Ondertussen begint het enorm te sneeuwen en mag niemand van Kleindorp de straat op. Dat is natuurlijk voor de stellen-in-wording de gedroomde situatie: wie slaapt bij wie, in bed, op de grond of op de bank? De sneeuw stuift kerstachtig langs de ramen, de wind giert, de kerstman komt binnen in een overrompelende act van Donkers. In de regie van Marleen van der Loo worden de verrassingen goed gedoseerd en de verhaallijnen neergezet op de wijze van een heuse kerstfilm.

De songs en muziek van Bas van den Heuvel verhogen de sfeer, met fijn pianospel, dan weer klanken van strijkers en percussie en natuurlijk het onvermijdelijke Jingle Bells. In de songs zoekt Van den Heuvel vaak het wat hogere register, wat niet altijd door de acteurs bereikt kan worden. Douwes heeft enkele grote liederen, zoals Moederhart, die soms net niet binnen haar bereik lijken te liggen, hoewel de inzet waarmee ze zingt wel groot is.

Koster had nergens moeite mee, die zong feilloos en uitbundig de kerststerren van de hemel, zoals De liefde van de vrouw gaat door de maag. Dat geldt ook voor Fransen als Kate in onder meer Van Hollywood naar huis: een musicalster met souplesse en zuiver bereik. In de mannenrollen was het vooral Donkers die met zijn geweldige presence, zowel acteer- als zangtechnisch, de voorstelling krachtige impulsen gaf. Doedens scoorde met meer melancholieke liederen.

Aan het slot vindt de begrafenis van bakker Coos de bakker plaats, even kijk je vreemd op, hoeveel tijd is er inmiddels verstreken tussen zijn dood en het officiële afscheid? Over een aanstaande begrafenis wordt in de tekst, die de beide kerstdagen beslaat, met geen woord gerept. Het leidt in elk geval tot een hilarisch-oneerbiedige scène, gedragen door Koster als begrafenisondernemer. Natuurlijk wordt het eind goed al goed, een happy-end met enkele onverwachte wendingen, precies zoals het hoort. Cupcakes for Christmas geeft al voldoende het juiste kerstgevoel, zodat je straks met gerust hart naar foute kerstfilms kunt kijken, maar voordat je dat doet is een dosis fijne ironie zoals van deze musical aan te raden.

Foto’s: Wim Lanser