Eigenlijk zou de nieuwe voorstelling van HNTjong anders moeten heten, alleen in de verte heeft deze Romeo & Julia nog iets met het origineel van doen. Het is een (te) lang uitgesponnen potpourri van actuele thema’s – klimaatrampen, vluchtelingenproblematiek, het vinden van je identiteit en feminisme – vol streetdance en Bollywoodcultuur. (meer…)
Voor wie ze nog niet kent: Sam en Julia zijn twee nieuwsgierige muizen, op zoek naar avontuur. De nieuwste loot aan de theaterstam van het uitdijende media-imperium van Het Muizenhuis is de voorstelling Sam & Julia.
Na het succes van Het Muizenhuis: Sam & Julia op reis is er een nieuwe voorstelling gemaakt door Vanaf2 Producties in samenwerking met Het Muizenhuis van Karina Schaapman. Inmiddels zijn er boekjes over alle mogelijke avonturen, is er een tv-serie en zelfs een bioscoopfilm.
Gelukkig is de voorstelling ontdaan van alle eventuele ruis. Het begint lekker abstract, met twee deuren die los naast elkaar op het ruime toneel staan. Abke Bruins en Joppe Klein spelen Sam en Julia, twee buren die elkaar nog niet kennen. ‘Ik ben ik’, zingt Sam ter kennismaking en ‘Ik ben ook ik’, zingt Julia. Gelukkig komen zij snel uit deze existentiële kwestie. Na de enerverende kennismaking – eerst zien ze elkaar niet, dan schrikken ze zich een hoedje –, neemt Sam zijn nieuwe buurvrouw al snel mee naar zijn lievelingsplek, de zolder van de Voddenboer.
Geen idee of er een driejarige in de zaal zit die weet wat een Voddenboer is (het is kennelijk een vaker voorkomend personage in de wereld van Het Muizenhuis), maar dat geeft niet. Dat het een heerlijke rommelzolder is, is in één oogopslag duidelijk. ‘Van alles wat je vindt, kan je weer iets nieuws maken’, is het motto. En ja hoor: van een oude zakdoek en een stukje hout kan je een zeilboot maken, van een oude sok en een paar knopen….oh kijk, dat lijkt wel een muis!
Van een mandje maken ze een mooie luchtballon en binnen de kortste keren vliegen ze in de lucht. Witte watten vormen de wolken en aan een van de koffers zit een hendel waaraan je kan draaien. Zo trekt er opeens een prachtige, blauwe lucht met af en toe een wolkje voorbij.
Uit een andere koffer wordt een kleurrijke lap getoverd: het lijkt wel een circustent! Razendsnel worden er uit het publiek wat optredende artiesten opgetrommeld en is iedereen aan het klappen, brullen als een leeuw of trompetteren als een olifant.
Grappig is dat Sam en Julia in alle mogelijk gedaanten verschijnen: soms gewoon als zichzelf, twee jonge acteurs; soms als piepkleine muisjes, zo groot als hun hand; soms zetten ze een groot muizenhoofd over hun eigen hoofd heen.
Het is een lieve voorstelling, precies op maat van de doelgroep, fantasievol, vol grapjes, kleine verrassingen en – net genoeg – publieksparticipatie. In de woorden van mijn opgetogen kleinzoon (3): ‘Dat was een geweldige show!’
Foto’s: Elodie Vreeburg