Als de wolken onder je voeten liggen, kan er vast nog wel meer wonderlijks gebeuren. En dat gebeurt er dan ook in Zo plat als de wereld, een voorstelling die jeugd- en muziektheater Het Filiaal met succes eerder speelde in het seizoen 2007 – 2008.
Wat de spelers (Ramses Graus, Rombout Stoffers en Gábor Tarján) in Zo plat als de wereld eigenlijk komen doen is aanvankelijk nogal onduidelijk. De een tovert een vriendelijk muziekje uit zijn marimba. De ander glijdt liggend met een paraplu boven zijn hoofd de vloer op. Als een mannetje uit een schilderij van Magritte, naar wie regisseuse Monique Corvers ook verwijst met een grote groene appel (en de vloer). De derde speler moet nog uit een kist komen, dus die laat nog even op zich wachten.
Als de heren er eenmaal aan gewend zijn dat er ook op een vloer van wolken gelopen kan worden, beginnen ze het speelvlak te meten. Het is de start van een reeks absurdistische gebeurtenissen. De voorstelling vertelt geen doorlopend verhaal maar is een aaneenschakeling van vaak verrassende associaties.
Wanneer een van de mannen gaat zitten vissen en zijn hengel uitwerpt, zwemt een vis boven zijn hoofd langs. Een tweede acteur plonst de vloer op als een levensgrote dobber die door de visser heen en weer wordt geslingerd. In een paar handomdraaien verplaatst de scène zich vervolgens naar onder water. De spelers hebben daar maar enkele simpele middelen voor nodig: de bovenkant van de kist, een paar magere potplantjes erop, bekers water om luidruchtig bellen in te blazen. Twee ogen op een stokje en de vingers van een hand suggereren een krab en de fantasie doet de rest.
Zo zit Zo plat als de wereld vol inventieve grappen (met als succesnummer een trui van knuffeldieren), afgewisseld met humoristische liedjes en instrumentale nummers. De scènes lopen meestal soepel in elkaar over. En met een prima timing presenteren de spelers de onverwachte wendingen waarover ze zich net zo lijken te verwonderen als hun publiek. De drie mannen en heel wat fantasievolle ideeën maken van deze 5+ -voorstelling opnieuw een genot om naar te kijken en luisteren.
Foto: Joris van Bennekom
Het best bewaarde geluid ter wereld heeft een weinig schokkend verhaaltje en lieve liedjes – maar wat is de voorstelling leuk. Op de eerste plaats door het grote geluidslaboratorium met veel mechanische apparaten die ook echt worden gebruikt. (meer…)
Als trouwe kijkers kennen we natuurlijk inmiddels de formule: één uur, één tafel, één gast. Het televisieprogramma De Grote Ko Show staat op het punt te beginnen, de slaapkamer als studio, en Ko natuurlijk als presentator en gast tegelijk. In De wereld & Ko zien we een jongen die veel steun vindt in zijn fantasie, maar uiteindelijk snakt naar de waarheid. (meer…)
‘Hmm, zo slim!’ Als de speelster haar duim en wijsvinger om haar kin legt, roept het hele publiek deze zin. Hij refereert naar de slimme streken van de spin Anansi, die zich altijd weer uit iedere penibele situatie weet te redden. In de voorstelling Anansi en de nieuwe wereld, voor kinderen vanaf vier jaar, draait het om dit Afrikaanse diertje waarover al eeuwenlang volksverhalen worden verteld. (meer…)
Wat heeft de ijzeren tranentrekker Alleen op de wereld (1878) de jeugd van nu nog te zeggen? Heel wat, vindt Moniek Merkx. De voorstelling die ze bij Maas regisseerde is een road movie van mijlpaal tot mijlpaal in een onveilig jongensleven. Alleen op de wereld is een pil van epische proporties waarin alles misgaat wat […]
