De jonge regisseur Daniël van Klaveren liet zich inspireren door het werk van de Amerikaanse filmregisseur Gus van Sant en creëerde een juweel van een klasvoorstelling voor leerlingen van het voortgezet onderwijs.

Jamal kalkt de muren van zijn school onder met gewelddadige teksten. Omdat men vreest dat hij radicaliseert, wordt hij tegen wil en dank naar vertrouwenspersoon Mathieu gestuurd.

De gesprekken beginnen stug, vol emotionele wurggrepen en vernuftig ontwijkgedrag. Aan beide kanten wel te verstaan. De vijftiger en de puber zitten allebei behoorlijk klem in een zelfverkozen emotioneel isolement: de een verwacht nooit méér te kunnen worden dan ‘die buitenlander’, de ander ziet zijn leven als ‘geleefd’ na de dood van zijn vrouw. Maar zoals het een goede coach betaamt laat Mathieu zich raken door zijn pupil en wint hij heel langzaamaan Jamals vertrouwen. In Jamal blijkt behalve een niet aflatende woede over de wereldpolitiek vooral een getalenteerd poëet ­­­­te schuilen.

Van Klaveren schreef een buitengewoon zorgvuldig opgebouwde reeks spitse dialogen en die worden begenadigd gespeeld door Peter van Heeringen als vertrouwenspersoon en Majd Mardo als Jamal. Ze trekken een blik subtiele en vette emoties open van heb ik jou daar. Van geringschattende provocatie tot onuitsprekelijk verdriet, van weldoordachte wreedheid tot hachelijke kwetsbaarheid.

Ondertussen worden rake vooroordelen ontzenuwd. Dat we dagelijks het Acht Uur Journaal kijken wil nog niet zeggen dat we een Irakees begrijpen, niet alle gewelddadige Marokkanen zijn islamitische fundamentalisten en dankbaarheid vragen van niet-Nederlanders is walgelijk denigrerend. Liefde is daarentegen meer waard dan een voetbalfinale en een portie werkelijk begrip, respect en elkaar daarbij keihard de waarheid zeggen, kan wel degelijk een individu redden.

In de kleine, intieme setting van het klaslokaal heeft elke blik, elke handbeweging, elke stembuiging, elke loop betekenis. De twee acteurs buiten dat nauwgezet uit en geven het verbale en bewogen duel tussen leerling en leraar een grootse, nietsontziende herkenning en diepte.

Foto: Sanne Peper