De eerste minuten kijkt het publiek naar een schemerig, kaal landschap met in het midden een berg hooi, klaar om opgepeuzeld te worden door de dieren die er niet zijn, maar die je wel elk moment verwacht. Dan komt er beweging in het hooi, alsof de wind er vat op heeft gekregen. De berg transformeert tot een gigantisch ei dat uit elkaar barst. Weifelend en onderzoekend komt eerst een hand tevoorschijn en als de kust veilig lijkt, de rest van een mens. Een nieuw leven. Zelden zo’n verpletterend mooi begin van een voorstelling gezien als dat van Ancrage.
Circusstad Festival in Rotterdam heeft zijn programmeringsvleugels dit keer uitgeslagen tot in Afrika. SenCirk is het eerste professionele circusgezelschap in Senegal. Het mengt traditionele Afrikaanse thema’s met het moderne theatercircus uit het Westen en dat levert spannend en ontroerend theater op. De circusschool in Dakar probeert met de middelen die het circus biedt, kinderen met uiteenlopende sociale of medische problemen te helpen, zodat zij volwaardig mee kunnen draaien in de samenleving. De uitgebreide circusinstelling wordt gedragen door professionele artiesten, trainers en vrijwilligers uit alle hoeken van de wereld.
Goed, terug naar de komst van het nieuwe leven op het podium van de Rotterdamse Doelen. Als de nieuwgeborene op onderzoek gaat in de omgeving, blijkt er in het ‘hooi-ei’ of de baarmoeder van de aarde, nóg een leven te schuilen. En zo staan de twee naast elkaar. Zijn het broers en zullen ze samen de wereld verkennen, of zijn ze concurrenten?
Met hun acrobatische talenten weten Ibrahima Camara en Modou Fata Touré er een spannend schouwspel van te maken. De berg hooi wordt uit elkaar wordt geplukt en over het hele podium gesmeten. Je kunt er rafelige ballen van maken om mee te jongleren, en als de boel wat meer bij elkaar wordt geplakt vormt het zelfs een koninklijke mantel. Er worden bomen geplant, die al snel groene bladeren opleveren en met water en aarde worden reinigingsrituelen uitgevoerd. En tussen de agrarische bedrijven door worden luchtsprongen uitgevoerd die bij de vrije oefening van turnen op de Olympische Spelen goud kunnen opleveren. Voor de man die als laatste uit het ei is gekropen lijkt de wereld toch niet de meest ideale plek en hij kruipt weer onder de warme hooideken, terug in de veilige moederschoot.
Tsja, zo heeft deze recensent de wonderlijke voorstelling Ancrage (Verankering) geïnterpreteerd en hij vermoedt dat nog vele andere opvattingen mogelijk zijn. Zeker omdat de gesproken en gezongen tekst een mysterie zijn voor degene die de in Senegal gesproken taal niet machtig is. Maar dat doet er weinig tot niets toe. Je wordt een uur lang ondergedompeld in een wereld waarin basiselementen als water, aarde en hout het leven mooi en overzichtelijk maken. Een wonderlijke wereld die ver van de meeste mensen afstaat, maar waar we blijkbaar toch graag naar terugverlangen.
Foto: Jose Caldeira
