In een sprookjesachtig paleis staat Asiya aan de vooravond van haar kroning. Haar jongere zusje Faizah glimt van trots. De kroon blijkt al snel een mooie blauwe hijab te zijn en ze kan niet wachten tot haar zus die voor het eerst mag dragen. In Het mooiste blauw neemt Faizah het publiek vol verwondering mee in haar kennismaking met thema’s als volwassen worden en geloof.

Zahra Anna Lfil speelt Faizah als een springerig meisje dat gretig wil snappen hoe de wereld in elkaar zit. Al snel ontdekt Faizah dingen die haar bang maken: als haar zus een hijab gaat dragen, zal zij waarschijnlijk ook zomaar haatdragende reacties van vreemden kunnen krijgen, of gepest worden. En misschien drijft het de zusjes wel uit elkaar, omdat Asiya nu sneller volwassen wordt.

Regisseur Noufri Bachdim en schrijver Amro Kasr kiezen ervoor om deze complexe thema’s te verpakken als een fantasierijk sprookje met pratende dieren, zwevende lichtjes en een poort die raadsels geeft. Door het publiek in een tent rondom het speelvlak te plaatsen en met licht- en schaduwspel taferelen op het tentdoek te verbeelden, wordt Het mooiste blauw een intieme vertelling. Als een verhaaltje voor het slapen, waarbij het veilig voelt om moeilijke vragen te stellen. Bovendien speelt Studio Figur constant met visuele verwondering: er komen prachtige poppen en schaduwfiguren voorbij, gemaakt door Pluck Venema en bespeeld door Hasse van der Veldt en Noor Sanders, met als hoogtepunt een magische walvis die indrukwekkend groot lijkt in de kleine tent.

Voor hele jonge toeschouwers die nog weinig van hijabs afweten, gaat het af en toe misschien net te snel. Zo vertelt Faizah dat de hijabkroon van Asiya ervoor zal zorgen dat ze altijd zal weten waar ze voor staat en dat ze nooit alleen is. Wat het precies is waar de kroon voor staat, en dat veel andere vrouwen er ook een dragen, wordt niet uitgelegd.

Los van de paar korte momentjes waarop het verhaal wat haastig wordt uitgelegd, slaagt Studio Figur er juist door de sprookjesachtige enscenering in een belangrijk onderwerp bespreekbaar te maken op een gevoelige en liefdevolle manier. Vooral in het spelen met licht zit een slimme keuze: Faizah wordt gegidst door een zwevend lichtje, dat verschillende vormen aanneemt en terug te zien is in haar ouders, de hijab van haar zus en uiteindelijk in zichzelf. Of dit lichtje nu geloof, intuïtie, liefde of weer iets anders moet verbeelden, is aan iedereen om zelf in te vullen.

Foto: Bart Grietens