Als viering van Simone Kleinsma’s vakmanschap is De Hospita zonder meer geslaagd. Maar van een nieuwe grote musical mag je een spannender conflict en minder eendimensionale personages verwachten.
Bestaat er een Nederlandse vertaling van star vehicle? Niet echt. Films en musicals die speciaal geschreven worden voor een ster, dat kennen we in Nederland niet zo goed als in Amerika. Maar ze zijn er wel. Denk aan Petticoat, de musical die in 2010 voor Chantal Janzen werd geschreven. Dertien jaar later is het de beurt aan Simone Kleinsma, die haar 65e verjaardag viert met De Hospita: een nieuwe musical over een revuevedette die terugkijkt op haar leven en tegelijkertijd geconfronteerd wordt met een nieuwe generatie.
Maar waar Petticoat ook zonder Janzen overeind bleef staan, leunt De Hospita op het grote talent van Kleinsma. Zonder haar blijft er een langdradige musical over die iets wil zeggen over de huidige generatiekloof tussen baby boomers en Gen Z, maar uiteindelijk meer focust op het roerige verleden van de leading lady.
De leading lady heet Madeleine Coutard (Kleinsma), een voormalige revuezangeres die samenwoont met haar kostuumontwerper Kimono (Paul Groot). Huishouden Coutard wordt opgeschud wanneer er kamers verhuurd worden aan studenten Jenna (Sara Afiba), Phoebe (Desi van Doeveren) en Tonny (Rick Bok), die als Gen Z’ers heel anders tegen de wereld aankijken dan het theatericoon. Voeg daar thuishulp Nancy (Lottie Hellingman) en een rondspokende biograaf (Jochem Smit) aan toe en je krijgt een drukte van jewelste in het Amsterdamse grachtenpand.
Als we alleen kijken naar De Hospita als een star vehicle voor Simone Kleinsma, dan doet het wat het moet doen. Kleinsma draagt de voorstelling en krijgt alle gelegenheid om haar brede vakmanschap te laten zien. Het script van Dick van den Heuvel zit vol met scherpe oneliners en een-tweetjes tussen Kleinsma en Groot, afgewisseld met monologen die onderstrepen hoe moeiteloos ze schakelt tussen humor en dramatiek. De pauzefinale, Ik Red Me Wel, stijgt uit boven de verder weinig memorabele Franse chansons in de musical, en doet denken aan de grandeur van Kleinsma’s Norma Desmond uit Sunset Boulevard.
Naast Kleinsma weten ook een aantal andere spelers te imponeren. Lottie Hellingman toont prachtig ingetogen spel in een monoloog en lied in de tweede akte. Sara Afiba krijgt de zaal meteen mee met haar ontwapende vertolking van Jenna, ook al moet zij en de rest van de jongere garde flink opboksen tegen karikaturaal geschreven rollen.
De Hospita belooft een conflict tussen generaties te worden, met Coutard en Kimono aan de ene kant en de drie studenten aan de andere kant. Een interessante insteek, maar geen van de makers lijkt de jongere personages serieus te nemen. We zien een groep high school musical-achtige jongeren, die totaal niet lijken op de Gen Z’ers van vandaag. In de regie van Joep Onderdelinden zijn de studenten eerder naïeve pubers dan jongvolwassenen die prima weten wat ze doen. De belerende toon waarop Coutard en een docent (Jochem Smit) hun problemen wegwuiven maakt het er allemaal niet beter op.
Een gemiste kans. De kloof tussen jong en oud is veel spannender dan het voorspelbare familiegeheim waar Coutard mee worstelt. Een van de personages heeft iets met dat geheim te maken, maar de oplettende kijker weet allang wie dat is. De scènes waarin de biograaf doorvraagt naar het verleden van Coutard hadden veel beter gepast bij de studenten, die in de veelheid van verhaallijntjes steeds meer op een zijspoor worden gezet. Door het ontbreken van een interessant conflict duurt de Hospita te lang.
Een andere gemiste kans is Kimono. Nederlandse musicals kennen grofweg twee varianten van homoseksuele mannen: ze zijn de flamboyante sidekicks van de hoofdrolspeelster of ze zingen over hoe ongelukkig ze zijn. De kostuumontwerper van Madeleine Coutard is beide clichés in één, om over de naam maar te zwijgen. Paul Groot weet wel raad met de gevatte opmerkingen van zijn personage, maar je zou willen dat makers van musicals niet blijven terugvallen op oude stereotypes voor comic relief.
Een echt spannende generatieclash blijft dus uit in deze nieuwe musical van MediaLane. Maar dat mag de pret niet drukken. De echte fans van Simone Kleinsma, en dat zijn er veel, kunnen hun hart ophalen aan haar Madeleine Coutard.
Foto: Set Vexy
