Met een bijtitel als ‘dance experience reinvented’ is het natuurlijk vragen om problemen. Het schept direct (te) grote verwachtingen. Krijgen we nooit eerder vertoonde dansacrobatiek? Spectaculaire speciale effecten waar je steil van achterover slaat? Momenten van diepe ontroering, verbazing en blijdschap? Helaas, Loud! biedt geen van alle.

Niet dat de dansers niet hard hun best doen. Van Jessy Kemper van Holland’s got talent, Angelo Pardo van So you think you can dance (SYTYCD) tot nieuw theatergezicht Djinti Sullivan, allemaal werken ze knetterhard om te laten zien welke skills ze in huis hebben. Toch laat het geheel te wensen over.

De makers (hoofdchoreograaf en artistiek supervisor Lloyd Marengo, gastchoreografen Vincent Vianen en Ed Wubbe) hebben gekozen voor een overkoepelend ‘dansverhaal’ in plaats van – zoals bij de SYTYCD theatertoer  – een verzameling duetten en groepschoreografieën. Het is een bewonderenswaardig streven, maar dan moet je natuurlijk wel goed naar de opbouw kijken.

Zo voelt de eerste helft, met contributies van Ed Wubbe, nogal onsamenhangend. Soms tuimelen de dansers letterlijk andermans dansroutine in en nemen zo het estafettestokje over. Er gebeurt altijd ergens wel iets – de een zit op de muur, de ander kijkt toe vanaf de zijlijn – maar het zijn allemaal elementen die net zo goed kunnen worden weggelaten. Hetzelfde geldt voor de projecties, die op een gegeven moment op repeat lijken te gaan. Al die overdaad maakt de voorstelling zelfs een beetje saai.

In het tweede deel is er plots een verhaal: een meisje (Fabia Witkamp) sterft, haar vriendje huilt, een klein wit engeltje (Justen Beer, Holland’s got talent, winnaar Everybody dance now) neemt haar mee naar het hiernamaals. Maar juist daarin schieten de makers dan weer te ver door (de nachtmerriescène, met dansers op pootjes, zorgde zelfs voor gegniffel in het publiek). Maar vrees niet, aan het einde doet iedereen een vrolijk dansje en is alles weer goed.

Het frustrerende is: het is zo’n gemiste kans. Voorstellingen zoals Loud! en SYTYCD spreken doelgroepen aan die je normaal moeilijk bij een dansvoorstelling binnen krijgt. Maar neem dan je bezoekers ook serieus, en geef ze iets waar ze echt hun tanden in kunnen zetten.

Foto: Raymond van Olphen