Een barokke trap, een open haard met een gebroken spiegel erboven, een roodfluwelen bankje en een fonkelende kroonluchter. Het interieur van Villa Fantoom ziet er geheimzinnig en uitnodigend uit. De beentjes van de jonge bezoekers trappelen opgewonden in afwachting van wat er zich in deze villa af zal spelen.
Een vrouw in zwart gewaad en met rode lakschoentjes aan loopt het toneel op, stopt voor een vervallen houten deur en belt aan. Het blijkt gravin Amélie, vertolkt door poppenspeler Ila van der Pouw, te zijn. Butler François, eveneens prachtig bespeeld door Van der Pouw, heet haar dronken welkom en sluit zijn rondleiding af met de woorden: ‘Nog één ding… Het spookt hier!’
En spoken doet het zeker in Het mysterie van Villa Fantoom, geschreven door Rob Bloemkolk. De jonge en oudere theaterbezoekers worden meegenomen in het verhaal van gravin Amélie, erfgename van gravin Sophia die jarenlang in de villa gewoond heeft. Amélie is op zoek naar een schat die haar in één klap schatrijk zal maken.
Levensechte poppen vertegenwoordigen verscheidene geesten, die Van der Pouw moeiteloos tot leven wekt. Haar lippen blijven bijna compleet stil en haar mimiek neutraal, terwijl ze elk personage van een eigen karakter en bijbehorende stem voorziet. Ze zijn lief, ontroerend, een tikkeltje treurig en zeer menselijk.
Danseres Noa Janssen laat grafvin Sophia door het huis dwalen. In een simpele choreografie danst ze af en toe het toneel op. Haar lichtvoetige, beetje eentonige bewegingen doen denken aan een danseresje in een speeldoosje.
Als de muziek duisterder wordt en er een angstaanjagende ‘weer-niet-wolf’ tevoorschijn komt, lijkt het sommige jonge bezoekers een beetje te veel te worden. Gelukkig breekt de wolf snel zelf de spanning met een een nuchtere ‘Eng hè?!’. Griezelig is de voorstelling wel en de belichting maakt het geheel nog net een tikkeltje mysterieuzer.
De muziek varieert van klassiek tot een soort technotango. Hier en daar wordt er in de zaal vrolijk meegedeind of op en neer gesprongen. Over het algemeen zitten de kinderen ademloos en geboeid te kijken. Het verhaal spreekt hen zichtbaar aan. Alleen de verslappende aandacht naar het einde toe geeft aan dat de voorstelling net iets te lang duurt.
Gravinnen, weer-niet-wolven en dronken butlers. Hebzucht, verlangen, mededogen en vriendschap. Het mysterie van Fantoom ontroert, verwondert en neemt ons mee op een fantasierijke speurtocht naar een verborgen schat.
Foto: Anne Elders
Noa Janssen: dans
auteur: Rob Bloemkolk
poppen: Ila van der Pouw
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
De kunstenaar was ‘IJzeren Heinig’ op zoek naar ‘het fundament van de schilderkunst, het heiligdom van de geometrie’ en ‘de essentie van het bestaan’. Zijn carrière liep van licht-impressionistische Haagse Schoolachtige landschappen met natuurgroen, molens en water via het kubisme naar plastisch abstract-geometrisch’. (meer…)
Over neutronen, protonen, fotonen gaat het, over infrarood en ultraviolet, over het wormgat, de zwaartekracht, sterrenstelsels en over dat het op Jupiter 153 graden onder nul is. Met de snelheid van het licht vuren de twee spelers van Dood Paard feiten en weetjes op hun publiek af in hun nieuwe jeugdtheatervoorstelling Het mysterie van niks en oneindig veel snot. En als het je duizelt, geeft dat helemaal niks. (meer…)
Er is iets bizars gebeurd: Jo nam een hap van een appel en zijn tand bleef erin zitten. En alsof dat nog niet erg genoeg was, begon zijn moeder vervolgens te juichen: ‘Je begint volwassen te worden!’ Maar wat houdt dat eigenlijk in, volwassen worden? Is dat eigenlijk wel iets om naar uit te kijken? (meer…)
De komende editie van SPRING Performing Arts Festival focust onder de naam High Tech: Performing Technology op de relatie tussen mens en machine. Hoe reflecteren theater- en dansmakers op met de wisselwerking tussen de mensheid en haar technologische innovaties? Theatermaker sprak met twee van de interessantste kunstenaars op het festival: de gerenommeerde Belgische theatermaker Kris Verdonck en de talentvolle Australische choreograaf Angela Goh. ‘Het verleden is een spook dat ons sowieso zal achtervolgen’. (meer…)
Uniek idee van De Vest in Alkmaar om zijn veertigjarig jubileum te vieren met een originele eigen productie voor zesduizend jonge Alkmaarders. De schouwburg vroeg regisseur Geert Lageveen en producenten van het voormalige Holland Symfonia. Samen met Leopold Witte ensceneerden zij in het verleden bij Orkater Alice in Wonderland en Hans en Grietje. Het mysterie van Alkmaar dat zich afspeelt in de Grote Kerk, onderdeel van De Vest en vijfhonderd jaar oud, is minstens zo kleurrijk en levendig. (meer…)
