Voor het talentontwikkelingsprogramma Open Nights nodigt ISH Dance Collective jaarlijks drie makers uit met achtergronden in uiteenlopende hiphopstijlen. Dit soort workshops levert eigenlijk per definitie fijne uitvoeringen op, omdat de makers helemaal in de energie zitten van een kort en krachtig maakproces. Als er dan ook nog een uitschieter tussen zit als Fuerza van Tamara Robledo Oud mag je spreken van een prachtavond.

Pierenbadje
Tijdens de inloop van DIEP staan, zitten en liggen Jasmin Deekman, Fiona Dekkers en Meis Köster al op het podium. De speelvloer is afgedekt met een blauwe lap bouwplastic, die aan de achterkant verticaal oploopt. Het zou zomaar de wand van een zwembad kunnen zijn. Al was het maar omdat er geluiden van druppelend water klinken. Af en toe horen we een flard van de spoken word-tekst die steeds terugkomt. ‘Rustig aan, we hebben nog tijd om te vinden wat we voelen’, stellen de vrouwen van SERIÓÓS hun publiek gerust. Minder geruststellend rijmen ze: ‘Wist je dat je / je angst kan overwinnen in een pierenbadje’.

Dat pierenbadje blijkt aan het eind van de performance niet groter te zijn dan een met water gevulde opruimbak van Ikea. Voordat de danseressen met zijn drieën in dat microbadje belanden exploreren ze rappend en hiphoppend verschillende betekenissen van het begrip diepte. ‘Als we de diepere gronden van ons zelf leren kennen, waar komen we dan op uit?’, zo vraagt het drietal zich af. Concrete antwoorden geeft de voorstelling niet, maar de zoektocht levert wel een aaneenschakeling op van prikkelende teksten, speelse moves en aanstekelijke groepsprocessen. En gelukkig is er niemand verdronken in dat pierenbadje.

Spaanse wortels
Net als de maaksters van DIEP heeft ook Tamara Robledo Oud bij zichzelf naar binnen gekeken. In Fuerza – te vertalen als ‘levenskracht’ – voert de in stijlen als house en waacking gespecialiseerde danseres de kijker mee in een ontdekkingsreis naar haar Spaanse wortels. Eerder werkte Robledo dit thema al uit in een mooie dansfilm met dezelfde titel. In de theaterversie voegt ze een extra laag toe door de dialoog aan te gaan met flamencodanseres Claudia Karapanou. Cajón-speler David González Arnesto leverde al ritmische ondersteuning in de film, en doet dat nu op toneel.

In het begin van Fuerza zien we Robledo vrijuit en soepel dansen op clubmuziek, in een kegel van rood licht. Maar het dansen wordt minder ongedwongen en de lichtkegel steeds smaller en beperkender. Hierop volgt de ontmoeting met Karapanou, die haar aanspoort om de flamencoschoenen aan te trekken en op zoek te gaan naar haar innerlijke compás. Als ze na deze emotionerende ontmoeting met de traditie de flamencoschoenen weer uittrekt zien we Robledo bewegen als een (nog) completere danseres, die geen flamenco-accessoires nodig heeft om haar Spaanse roots te integreren in vloeiende armbewegingen en gepassioneerde ritmiek. Zonder dat het obligaat of uitleggerig wordt vertelt Fuerza een persoonlijk verhaal over dans, in de taal van dans. Prachtig.

Patronen
Lars de Vos, Gino Jagessar, Herrold Anakotta sluiten de Open Nights af met Kaleidoscope. Net zoals de patronen in een kaleidoscoop verschuiven als je de koker draait of schudt, zo willen de dansers steeds andere patronen op de vloer leggen. Onder de in samenwerking gemaakte choreo liggen ook nog wat ideeën over de keuzes die een mens kan maken, maar het is minder ver doorgedacht dan de thema’s in DIEP en Fuerza. Niet dat het erg is, want zowel in solo’s als in groepswerk dansen de b-boys alsof het menens is. Hun combinaties van popping, locking en floorwork zorgen – samen met enkele gelikte lichteffecten – voor een lekker dynamische afsluiter van een gevarieerde dansavond.

Foto: Michel Schnater – Fuerza