Eerder dit jaar won Jordy Dik de BNG Bank Dansprijs met de productie Jij en ik en alle anderen. Zoals altijd mag de winnaar een theatertour maken in het programma DansClick. Als reisgenoot voor Diks levenslustige inclusiedans selecteerde producent Korzo voor deze 25ste editie het broeierige mannenduet Eroica van Zino Schat.

Jij en ik en alle anderen
‘Als we alles uitvoeren wat ik van te voren bedacht had, dan was het een slechte dag.’ Aldus Jordy Dik in het inleidende filmpje bij Jij en ik en alle anderen. Als een community artist in hart en nieren streeft Dik naar een maakproces waarbij de uitvoerenden zoveel mogelijk inbrengen vanuit hen zelf. In dit geval ging hij de samenwerking aan met twee performers. Margriet Jacobs (30) is een Bredase danseres en choreograaf met het syndroom van Down en Andrea Beugger (53) is een in Zwitserland geboren danseres/choreograaf/coach die een schat aan danservaring opdeed bij gezelschappen als Krisztina de Châtel, Danstheater AYA, plan-d en nog veel meer. Vanuit hun verschillende achtergronden ontmoeten de vrouwen elkaar op de dansvloer. 

De sfeer is huiselijk dankzij een belichting die gedomineerd wordt door een bonte verzameling huiskamerlampen boven het toneel. Alleen maar knus is het toneelbeeld niet: overdwars is de witte balletvloer afgezet met een rode baan, en aan weerszijde staan twee hoge krukken. Zou de ontmoeting toch een wedstrijd worden? De manier waarop de vrouwen, als de jij en ik uit de titel, elkaar en hun omgeving aftasten en verkennen is mooi opgebouwd. Jacobs en Beugger geven elkaar de ruimte, maar verliezen elkaar nooit uit het oog. Regelmatig zoeken ze ook contact met ‘alle anderen’: de circa twintig toeschouwers die een plaatsje hebben gekregen op het toneel. 

De focus van de danseressen is gericht op de onderlinge relatie. De kijker krijgt genoeg ruimte om zelf de aard van die relatie in te vullen. Je kunt er een moeder en dochter in zien, maar het zouden ook twee versies van dezelfde persoon kunnen zijn. Bewegend vanuit hun eigen expressieve en lichamelijke mogelijkheden staan Jacobs en Beugger als gelijkwaardige performers op toneel. In hun dans passeren uiteenlopende emoties. Daaronder zit een enorme levenslust, terwijl de pure dansvreugde er bij beiden vanaf spat. Bij het nagesprek – een vast onderdeel van DansClick –  borrelden vanuit het publiek vooral woorden op als vertrouwen, intimiteit, huilen en ontroering. Daar heeft de recensent weinig aan toe te voegen.

Eroica
Tijdens de corona-epidemie en de daarmee samenhangende lockdowns kreeg Zino Schat een diepe behoefte om connectie te zoeken met vrienden. In zijn introductie op Eroica vertelt Schat dat hij als breaker uit een cultuur komt waarin het gebruikelijk is elkaar uit te dagen. In het duet dat hij creëerde voor en met Tom Pham en Jefta Tanate zoekt hij een harmonieuzere manier om vorm te geven aan kameraadschap. De aan de derde symfonie van Beethoven ontleende titel belooft heroïek, maar voorzover er in deze broeierige choreografie heldendom zit is dat vooral naar binnen gericht.

Pham en Tanate zijn prachtige en krachtige dansers. Zij voelen zich zichtbaar comfortabel in het dansidioom van Schat, waarin elementen uit hiphop en contemporary dance vermengd zijn. Nou zijn fusies vooral spannend als de samengebrachte elementen in hun eigenheid mogen schuren en botsen. Net als in zijn eerdere productie Chasing the [blank] lijkt Schat echter meer geïnteresseerd in de soepele samensmelting van stijlen, waardoor er naar mijn smaak veel verloren gaat van het oorspronkelijke karakter. De choreografie van Eroica is duidelijk goed doordacht, maar daardoor krijgen sommige combinaties ook wel iets geforceerds. Mede door een atmosferische soundtrack van Simone Giacomini en Zino Schat is de aan de covidtijd herinnerende sfeer van isolement en vertraging wel heel mooi getroffen.

Foto: Jordy Dik