De reis is een kapstok die in de podiumkunsten voor kinderen vaak wordt gebruikt. Het is een probaat middel om een verhaal van A naar B te brengen zonder dat daartussen een dwingend verband hoeft te bestaan. Bovendien biedt zo’n bewegende vertelling de ruimte uit te pakken met beelden, die verder weinig met elkaar te maken hebben.

H van adem (6+) van jeugdmuziekproductiehuis Oorkaan is gebaseerd op dit principe. ‘Er was eens iemand die Esra heette,’ begint de voorstelling, die zowel op verhaalniveau als in de muziek losjes van hot naar her springt, en die visueel ondersteund wordt door een wat willekeurige stroom bewegende illustraties. ‘Ze woonde ergens anders, maar voor haar was het niet ergens anders, voor haar was het hier.’

In deze woorden weerklinkt de vrolijk-absurde kinderlogica van (kinderboeken)schrijfster Joke van Leeuwen. Esra besluit naar een plek te gaan die voor háár ergens anders is en pakt haar koffer. Het is de acrobatische verteller Toon Kuijpers die het publiek van deze handeling op de hoogte brengt. Ondertussen vlindert Esra Dalfidan (Turkse ouders, opgegroeid in Duitsland, nu wonend in Nederland) over het toneel en verbeeldt zingend wat Kuijpers vertelt. Een combo van vier musici begeleidt haar op piano, klarinet, cello en percussie met een potpourri van montere jazz en Balkan melodieën.

Bij producties van Oorkaan vormt de muziek altijd het uitgangspunt. Van daaruit wordt gekeken welke theatrale vorm erbij aansluit. Vaak krijgen de musici een acterende rol toebedeeld. Die zijn daar niet altijd even goed op toegerust. Ook in H van adem blijkt weer dat mooie muziek maken iets anders is dan acteren. Maar ze doen hun best, de vier mannen in hun zwart-groene pakken met flitsende rode brillen. Nu eens zijn ze de wind, dan weer grenswachters, die de reizende Esra de weg blokkeren omdat ze de taal niet spreekt. Daar gaat het namelijk óók over in deze lichtvoetige muziekvoorstelling: over de spraakverwarring die ontstaat als je elkaar niet verstaat en de rijkdom die een nieuwe taal kan bieden. Dalfidan toont het allemaal prachtig met haar krachtige zangstem die even gracieus zwiept als haar ravenzwarte haar. Dartelend tussen de muzikanten dompelt ze het publiek onder in een bad van Turkse liedjes. De sunny side van leven tussen drie culturen.