Naast de biënnale in Meppel, levert het Microfestival voor poppen- en beeldend theater in Dordrecht nog een van de weinige jaarlijks terugkerende internationale podia voor dit onderbelichte genre in Nederland. Het Dordtse festival onder leiding van Damiët van Dalsum specialiseert zich op kleinschalige producties en heeft voor deze editie een keur aan binnen- en buitenlandse producties geëngageerd die op vaak onverwachte locaties, verspreid over de hele stad hun voorstellingen vertonen.
Het thema dat de voorstellingen dit jaar verbindt, is samengevat onder de neutrale noemer van het ‘uitwisselen van culturen op het gebied van beeldend/objecten/poppentheater’, feitelijk een noemer die elke lading kan dekken. De toeschouwer boekt naast losse optredens, reeksen van drie voorstellingen naar genre en biedt daarbij de keus tussen familie- dan wel volwassenvoorstellingen.
De Finse performer Aapo Repo speelt buiten in een park onder een uit de kluiten gewassen boom, waar hij zijn twee levensgrote houten draadmarionetten opgesteld heeft. De ene benoemt hij als papa, de andere dus als mama. Hij vervult ook de rol van verteller (in het Fins) en intuïtief begrijpt het publiek dat het gaat om een gezin met kinderen.
De manipulatie van de marionetten vereist bij tijd en wijle een totale lichamelijke inzet en het zijn die momenten die het spektakel de moeite waard maken: als hij via zijn eigen hoofd het hoofd van de papa-marionet beweegt met wie hij door touwen verbonden is, biedt dat een glimp van de interessante dramatische mogelijkheden, die echter maar mondjesmaat uitgebuit worden. Nadeel van de gekozen vorm is dat de marionetten als ze niet gemanipuleerd worden tot levenloze objecten vervallen en hun impact grotendeels verliezen. Repo nodigt op het hoogtepunt van de voorstelling het publiek zelfs uit een marionet over te nemen.
Het geheel blijft zo een verkennende schets van wat in potentie een fascinerend spel had kunnen opleveren. Het programma vermeldt dat het gaat om een verkorte versie, en dat verklaart waarschijnlijk het fragmentarisch karakter van het optreden.
Foto: Aapo Repo
Aapa Repo
auteur: Aapa Repo (idee)
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
Alles in deze beeldende voorstelling ademt zorgvuldigheid: de technische uitvoering, de stilering van de objecten, de montage van video en geluid, de detaillering van de pop van de titelrol, de gebruikte rekwisieten, de mise en espace, de mobiele decorstukken: al deze elementen zijn met veel aandacht en liefde tot in perfectie uitgewerkt. (meer…)
Ooit waren de vertoningen van ombres Chinoises een belangrijke vorm van artistiek entertainment doorheen heel Europa. In de Parijse fin de siècle-kringen rondom Le chat noir werd ermee geëxperimenteerd door vooraanstaande beeldend kunstenaars en theatermakers. (meer…)
Inez Pasic staat in het zwart gekleed aan een tafel die met een zwarte doek bedekt is. De voorstelling From Blue opent met het beeld van een schip op woelige blauwe baren dat transformeert naar een soort zeemeermin met een nauwsluitende gebreide robe die haar benen/staart bedekt laat. De techniek die Pasic hierbij inzet blijft beperkt tot haar beide handen, waar ze een hoofd en een kostuumelement aan toevoegt. (meer…)
Als het publiek binnenkomt, staat performer Natalia Sakowicz gearmd met naar we vermoeden haar alterego ons te verwelkomen. Dat vermoeden is gebaseerd op het feit dat de pop met wie zij gearmd staat, een levensgroot spiegelbeeld van haarzelf is, maar dan uitgevoerd als een naakte en grijze versie ervan. (meer…)
Het Microfestival, een initiatief van Damiet van Dalsum, is behalve een verzameling poppentheateracts van de meeste uiteenlopende soorten ook een wandeling door de binnenstad van Dordrecht. Op een mooie nazomerdag is dat een extraatje. De korte voorstellingen worden in woonhuizen gespeeld. (meer…)
